Vorig najaar leverde Chantal Acda samen met gitarist Craig Ward het prachtige True Bypass af. Een plaat met een geluid dat in het verlengde lag van wat ze daarvoor in haar eentje afleverde als Sleepingdog, maar net wat verrijkter klonk. Sneller dan ik het verwacht had is er nu nog een nieuwe cd van Acda, maar nu wel weer onder haar soloprojectnaam. Alleen is ze niet solo op With Our Heads in the Clouds and Our Hearts in the Fields. Deze keer krijgt ze hulp van Stars Of The Lids Adam Bryanbaum Wiltzie. Dat verrijkt haar geluid ook, maar op een andere manier. Het ogenschijnlijk simpele, dronerige toetsenwerk van Wiltzie geeft het verstilde karakter van de songs van Acda meer stabiliteit, zonder het dromerige gevoel van gehele onthaasting aan de kant te drukken. Een meesterlijke zet, zo blijkt al snel. Het lange openingsnummer “The Untitled Ballad Of You And Me” zuigt je weg uit je dagelijkse beslommeringen en dwingt je met fluwelen handhandschoen even tijd te nemen voor jezelf. Het sierlijke simpele pianolijntje dat in eerste instantie solo en vlak daarna samen met de prachtige stem van Acda opwandelt. Om vervolgens gezelschap te krijgen van stralen zon van de synthesizers (of is het een echt orgel?) van Wiltzie en zo steeds meer body krijgt. Hierdoor ontwikkelt het album zich eigenlijk gelijk tot een van ontroerende pracht. Het maakt mij als luisteraar stil en geeft me kracht en rust. Het intieme karakter van de acht songs is zo bijna meditatief. With Our Heads in the Clouds and Our Hearts in the Fields is zo’n plaat die je stiekem voor jezelf zou willen houden, omdat je bang bent dat het fragiele karakter van de songs wel eens lelijke butsen op zou kunnen lopen als er ruw mee omgesprongen wordt. Dat zou doodzonde zijn.
mij=Zeal / Konkurrent
En zo is’t! Het Zeal-label krijgt zo langzamerhand een patent op verstilde prachtmuziek.
En zo is’t! Het Zeal-label krijgt zo langzamerhand een patent op verstilde prachtmuziek.