Glenn Dalpis is kennelijk zo gehecht aan zijn artiestennaam Rudi Protrudi dat hij maar gewoon doorgaat met muziek maken onder deze naam. En dat bij voorkeur in zijn eigen band Fuzztones. Deze band is al vanaf 1980 actief, maar Protrudi is nog het enige originele bandlid. Ook in de Fuzztones-samenstelling op Preaching To The Perverted is er weer eens wat veranderd met de toetreding van toetsenmevrouw Lana Loveland. Zij is een echte aanwinst en mag zowaar al meteen de muziek voor drie liedjes schrijven die allen in het begin van het album gepositioneerd zijn. Er is uiteraard weer een grote hang naar de zestiger jaren, luister bijvoorbeeld maar eens naar de Cream-achtige koortjes en de geleende “(I Can’t Get No) Satisfaction”-gitaarriffs op “Launching Sanity’s Dice”, zonder het er overigens te dik op te leggen. Daarnaast heeft Loveland met haar orgel een zeer prominente plek opgeëist. Terecht.
Als ik dan toch in Amerika garagerockland ben dan kan ik meteen wel verder gaat met Midnight To 666 van The Lords Of Altamont. Dit kwartet heren speelde eerder in bands als The Bomboras, The Cramps en – jawel – Fuzztones. Toeval bestaat niet. Ex-Fuzztoneslid Jake “The Preacher” Cavaliere – speelt bovendien de toetsen. Deze is op Midnight To 666, misschien wel een wat kinderachtige titel voor rockers op leeftijd, geen opvallende plek gekregen. Deze zijn er wel voor de stem van Cavaliere. Hij gaat tekeer als een beest, als een echte Iggy Pop. Verder heeft de wahwah-gitaar John “Big Drag” Saletra een prominente rol. The Lords Of Altamont is zo’n band waar je op grond van hun muziek je dochter niet bij in de buurt wilt laten komen. Denk aan The Stooges, denk aan de Ramones. Een plaat die je oppakt en een eind verderop weer neerzet. Zo hoort dat.
mij=Stag-O-Lee / Munich & Fargo / Munich
2 reacties