Tides From Nebula – Earthshine

Het instrumentale post-rock genre vind ik ideale filmmuziek. En dan de wat minder opgefokte variant, met dat dreigende, het dromerige, de verlossing, de verlichting, het vervreemdende en – toch ook – het woeste. Met een beetje fantasie zie je allerlei sferische beelden voor je en wordt je gevoel geprikkeld. Denk aan bands als Explosions in the Sky, Caspian en Mogwai. Het Poolse Tides From Nebula zit in dezelfde hoek en trok de aandacht van de bekende Poolse filmcomponist Zbigniew Preisner. Hij hoorde de band op de radio, bood spontaan zijn diensten aan en produceerde daarom het tweede album van de band. Daarnaast vertoefde de band tijdens de opnames in de Poolse bergen om inspiratie op te doen. Het leverde een tamelijk standaard maar aardig post-rock album op. De nummers deinen zachtjes heen en weer tussen kalmte en een woeste branding. Het korte en rustige “Waiting For The World Turn Back” vind ik prachtig door zijn eenvoud. Een mooi gitaartje met een lichte snik (ik kan het ook gewoon een goed geplaatst mineur-akkoordje noemen, maar dat klinkt wat minder spannend) gevolgd door licht pianospel. Kenmerkend is een lang nummer als “Caravans” met de langzame afwisseling tussen hard en zacht, dat bij vlagen boeit maar soms ook teert op wat te veel herhaling. “White Gardens” komt bijvoorbeeld pas na een minuut of vier echt lekker los, maar “Siberia” weet wel de volle tien minuten te boeien, mede door de treffende drums. Over het geheel genomen voelt Earthshine niet echt vernieuwend aan, maar het is vakbekwaam in elkaar gezet, zoals je dat van Poolse arbeiders mag verwachten. Het is daarom een prima alternatief voor je dagelijkse shot post-rock, binnenkort in Nederland te zien in het voorprogramma van mijn progrock-helden van Riverside. Ook uit Polen.

mij=Mystic