Arctic Monkeys – Suck It And See

Het kan verkeren: in tegenstelling tot het grootste deel van de vaderlandse muziekpers, heb ik nooit iets gehad met de Arctic Monkeys. Veel te Brits voor mij, en dan dat accent! Kortom, het recenseren van hun nieuwste cd (met de weinig goeds voorspellende titel Suck It And See) was niet iets waar ik een gat voor in de lucht sprong in eerste instantie. Maar soms kan zelfs ik me vergissen. Of nou ja, dat accent van Alex Turner klinkt nog steeds niet fraai in mijn gevoelige oortjes, maar muzikaal klinkt de band op Suck It And See een stuk “volwassener” dan ze in mijn herinnering waren. En dat is in dit geval dus een aanbeveling. Niet de hele tijd meer dat gejaagde en wilde, maar subtiel en met gevoel voor melodie (“Black Treacle”). En als het wel gejaagd is, is het spannend en goed, zoals in “Brick By Brick”. En ineens zijn daar ook tempowisselingen, hoezee! Dat doet nummers als “Library Pictures of All My Own Stunts” zomaar boven de middelmaat uitstijgen. Waar de meeste muziekcollega’s door deze cd misschien wel afhaken, ben ik een aanhaker geworden. De Arctic Monkeys mogen nog even blijven!

mij=Domino / Munich