Je probeert eens wat. Om jezelf en je bandmaten scherp te houden, neem je de tijd om songs van anderen uit te pluizen en jezelf verschillende stijlen eigen te maken. Zo ook het Duitse Caliban. Coverfield is een verkenning in het werk van anderen. Een cover-tussendoortje dus met “Sonne” van Rammstein, “My Girlfriend’s Girlfriend” van Type-O-Negative, “Slaughter Of The Soul” van At The Gates en “Helter Skelter” van The Beatles. Type-O-Negative’s song is een Him-pastiche geworden met deathmetalvocalen en cleane gitaren. En o ja, met een nog meer tenenkrommend orgel-middenstuk dan bij het origineel. Is dat dan geslaagd? Nee! Grappig is het wel, voor een enkele luisterbeurt dan. Rammstein blijft redelijk onaangetast. Een beetje Duitser blijft van het Teutoonse geweld af. Dat stond en staat nog steeds als een huis. Of ik de toevoeging van het gekrijs van zanger Andreas Dörner echt nuttig vind, denk ik niet. Het maakt wel in een klap duidelijk dat de bombast van Rammstein erg goed in het oeuvre van Dani Filth zou passen. Over de cover van At The Gates kan ik kort zijn; die ligt geheel in lijn met het origineel. Net zo snel, bruut en dramatisch. Prima dat Caliban zich in de geest van At The Gates kan inleven. Wat je overhoudt is het einde der tijden van The Beatles in Helter Skelter. Soms hoor je weleens mensen zeggen dat The Beatles, als de band nu nog had bestaan, ’t voor het metalgenre gekozen zou hebben. Welnu, dat is een foute Spinal Tap-gedachte, want ‘nowhere in the guitar’ zouden Lennon en McCartney het in hun knappe koppies halen om al gruntend en riff-gierend de essentie van deze song te verhullen met industriële, laaggestemde tonen. Het is interessant om te horen hoe je vanuit een totaal andere denkwijze een song compleet kunt veranderen. Voor Caliban wellicht heel leerzaam, voor mij een vullertje op een aardige EP dat misschien over tien jaar een tientje moet opbrengen bij de platenbeurs in Utrecht. Na Say Hello To Tragedy en uitstekende tournees met In Flames, Devil Driver, Machine Head, Killswitch Engage, Arch Enemy en Shadows Fall op alle continenten van de wereld heeft Caliban een dergelijk tussendoortje eigenlijk niet nodig. In het eerste kwartaal van 2012 staat pas echt nieuw werk gepland. En, om de fans niet te lang te laten wachten, is Coverfield er nu. De vraag blijft of we willen weten waartoe Caliban in staat is en of ik blij zou zijn met alle vuile was van deze Duitse band. Ik geloof het niet.
mij=Century Media / Suburban
2 reacties