In 2008 trad de Canadese k.d. lang op in de RAI in Amsterdam. Haar album Watershed was net uit en ondanks de matige easy-listeningpop die daarop te horen was, maakte de prachtige stem van lang, naar mijn mening een van de mooiste vrouwenstemmen in de muziek, haar toch het luisteren waard. Dat was ook zo bij het concert. Ik kan me weinig andere concerten herinneren waarbij ik zakdoeken nodig heb gehad omdat ik zo geraakt was door een stem en waar ik zelfs hele stoere mannen een traantje heb zien wegpinken. Begonnen als rasechte countrygirl is haar muziek in de loop der jaren wat opgeschoven naar de singer-songwriterskant. In 2005 zong ze op Hymns Of The 49th Parallel nummers van mede-Canadezen als Neil Young en Joni Mitchell, een hoogtepunt uit haar carrière. Helaas leek haar muziek zich daarna steeds meer richting de easy listeningkant te verschuiven. Maar altijd was daar weer die stem die zelfs van het minste liedje nog wat moois maakte. Op haar nieuwe album Sing It Loud heeft ze de middelmatigheid compleet van zich afgeschud. Bijgestaan door de erg goede maar losjes spelende The Siss Boom Bang klinkt ze als herboren en draagt niet enkel haar stem de plaat maar vullen muziek en zang elkaar aan. Americana-invloeden zijn hoorbaar in “Perfect Word” en het sterke “Habit Of Mind”, “Sing It Loud” is een beetje jazzy en “Inglewood” en “Sorrow Nevermore” zijn mooie ballads. Verrassend is een lome uitvoering van “Heaven” van The Talking Heads. Lang schreef en produceerde verder alle nummers met multi-instrumentalist Joe Pisapia. Met band The Siss Boom Bang klinkt k.d. lang alsof ze een nieuwe start heeft gemaakt en afscheid heeft genomen van het gladde geluid op haar laatste platen. Sing It Loud is wat mij betreft deel 1 van k.d. Lang And The Siss Boom Bang.
mij=Nonesuch / Warner
2 reacties