My Morning Jacket – Circuital

Het was een van de betere vakanties. We wilden naar Bonnaroo en daarna een roadtrip maken door het zuidoosten van de Verenigde Staten. Langs alle locaties aldaar die muzikaal relevant zijn. Het begon al goed, want Bonnaroo is een van de beste festivals waar ik ooit geweest ben. Lowlands komt niet eens in de buurt. Een van de optredende artiesten aldaar was My Morning Jacket. Ze speelden geen standaard festivalsetje, maar gingen tot diep in de nacht door. Veel werk van Evil Urges, dat net uit was, maar het hele oeuvre kwam langs, inclusief een hoop covers, waaronder Erykah Badu’s “Tyrone”. Evil Urges werd flux aangeschaft en heeft nog vaak opgestaan tijdens de 3500 km die we afgelegd hebben. Desalniettemin heb ik’m toch na die tijd niet veel meer gedraaid, dit in tegenstelling tot een plaat als Okonokos. Onlangs beluisterde ik’m weer, in het kader van de research ten behoeve van deze recensie en ik hoorde eigenlijk wel waarom. De plaat was best gladjes. Iets teveel Amerikaanse FM Rock. De heren van My Morning Jacket moeten dat onbewust ook gevoeld hebben want Circuital heeft dat een stuk minder. Het is nog steeds een soort van FM Rootsrock, maar de composities en kwaliteit van de opnames zijn beter. Met meer gevoel voor de nummers. Tuurlijk, het is niet meer de band die het was ten tijde van The Tennessee Fire, maar gezien de opkomst bij het concert destijds, het was ramvol voor het podium, in Tennessee overigens, zou dat ook raar zijn. Maar ik vind het weer een stap voorwaarts sinds Evil Urges. En daar ben ik al blij mee. En ik zit in gedachten meteen weer in die rode PT Cruiser. Op weg naar Memphis. Ook al in Tennessee…

mij=V2