Met Q65 had Den Haag nederbeatgoud in handen. Dit tijdperk ligt echter al even achter ons. Tegenwoordig is de stad vooral bekend van de mainstreamkoek van Kane en Di-rect. In dat laatste bandje zit Spike (Van Zoest) die het inmiddels tot bekende (en gebekte) Nederlander heeft geschopt. Den Haag had ook een ander bandje, genaamd Bad Candy. Uw weet nog wel dat behoorlijk mislukte project van Barry Hay. Uit hun geledingen komt Janneke Nijhuis oftewel Miss Fuzz. Zij zijn samen verantwoordelijk voor het schrijven van de meeste nummers van The Deaf die ze samen met Mau en Kit Carrea (Absent Minded) uitvoeren. Spike zingt de meeste liedjes. Waarom zochten ze eigenlijk een zanger bij Di-rect? Toot Whistle Plunk Boom! is The Deafs eerste album en heeft meer van The Q dan van Di-rect. The Deaf maakt vette garagerock en waar bands nog wel eens moeite hebben om de energie van een optreden naar de studio te vertalen, slaagt dit kwartet hier prima in. Uiteraard zijn er de nodige clichés waaronder gejatte riffs van The Sonics “Have Love Will Travel” in “Are You Scared?”, maar verder is het garagerock pur sang inclusief een piep op het eind van het afsluitende nummer “The Spider” waarbij je bijna oordoppen thuis in moet doen. Het enige afwijkende nummer is “Long Way Down”, dat er lijkt te zijn voor de gevoelige snaar. Daar ligt hun kracht niet en dat weten ze ongetwijfeld zelf ook wel. Nummers als “1973”, “He´s My Man” en “Live Forever” zijn voorbeelden waar hun kracht en energie wel ligt.
mij=Speed Beat / Rough Trade
4 reacties