Christopher Rees (with The South Austin Horns) – Heart On Fire

Schetterende trompetten in een voorzichtig swingend ritme. Hmm, soul? Dan trekt Welshman Christopher Rees zijn mond open en is mijn eerste associatie: Mick Hucknall! En da’s niet best, moet ik toegeven. Hucknall staat voor mij in elk geval voor te makkelijk schmieren in een souljasje, met de blik ferm op de hitlijsten gericht. Vocaal blijft de overeenkomst met Hucknall duidelijk aanwezig, maar muzikaal blijkt de muziek van Christopher Rees heel wat authentieker. Op dit album heeft hij zich vooral gericht op de Stax-soul. De wat vlottere songs hebben wel wat verwantschap met Eli ‘Paperboy’ Reed, maar het merendeel is beduidend trager, met bovendien een nadrukkelijk slepende stijl van zingen van Rees zelf. Behalve soul komen ook rock ‘n’ roll en blues regelmatig langs. Op dit vijfde album is de volledige bandnaam Christopher Reed & Band with The South Austin Horns en de afdeling Koper heeft inderdaad een heel prominente rol gekregen. Dat neemt niet weg dat er heel spaarzaam met de instrumentatie wordt omgegaan. Dat voorkomt dat het geluid glad dichtgesmeerd wordt. Gelukkig maar, want daardoor hoor je de afzonderlijke instrumenten heel goed – inclusief de slecht gestemde gitaar (!) in “Morning Light”. Bij “In The Middle Of The Night” ben ik ervan overtuigd dat het een cover is. Het heeft een Fats Domino-swing van hier tot New Orleans. Het blijkt zowaar van Rees zelf, maar eerlijk gezegd ben ik er nog steeds van overtuigd dat er ergens een evenbeeld van deze song rondzwerft. Dat is misschien ook het grootste bezwaar aan dit album. De composities zijn prima, maar het klinkt allemaal heel erg bekend en generiek. Van mij had hij het meer naar zichzelf toe mogen trekken, in plaats van zo nauwkeurig zijn voorbeelden te volgen. Als je dat niet zo’n bezwaar vindt en je wilt genieten voor ouderwetse, met liefde gemaakte soul dan is Heart On Fire misschien iets voor jou.

mij=Red Eye / Bertus