“In 2009 kwam Death to Analog wereldwijd uit”, staat er dan op Podiuminfo. Toch verscheen het album pas in maart 2010 in Europa, vermeldt Spotify 2010, heb ik het in geen enkele winkel gezien en zag ik zelfs pas begin dit jaar pas torrents ervan langsvliegen. Van Death To Analog is net als bij Blue Stahli nauwelijks een recensie te vinden. Typisch zo’n band die fans via internet ontdekken. Nu de band zondag op Summer Darkness staat, na twee eerdere optredens, dan toch maar even wat extreem late aandacht. Houd je van industrial rock à la Pain, clean gezongen met zware gitaren en een lekkere electrosound, dan heb je aan Julien-K een goeie. Het is de nieuwe oude Junkie XL, zeg maar, want ook Julien-K produceert inmiddels vergelijkbare crossovermuziek voor games. Jammer genoeg hoeven we de albumtitel Death to Analog ook al niet serieus te nemen, want er bestaat ook al geruime tijd een remixplaat getiteld Death to Digital en dan blijft er weinig levends anders over. Zoals iedereen twee jaar terug al kon opschrijven is Julien-K een project van twee ex-leden van de rockband Orgy (je weet wel, van die “Blue Monday”-cover). Je moet Julien-K historisch dus eerder vergelijken met een band als Nine Inch Nails, ondanks hun connecties met Linkin Park, maar omdat de nummers regelmatig behoorlijk fantasieloos doorstampen ligt de link richting cybergothic ook op de loer. Verder klinken de liedjes vooral typisch plat Amerikaans en zijn de teksten al even zielloos. Temidden van zoveel uiterlijke schijn zal de band bij het extravagante publiek in Utrecht nog zijn ogen uitkijken. Opvallendste song op het album is overigens het Killers-achtig vrolijke popnummer “Spiral”, alsof de band nog een radiohit zocht. Later dit jaar komt trouwens het tweede album We’re Here With You al uit, dat naar het schijnt een andere richting op gaat en met een nieuwe bassist (uit Dead By Sunrise) is ingespeeld. Hopelijk zijn de songs tegen die tijd wél even goed als ze klinken.
mij=Circuit Freq
2 reacties