Ben je wel eens bang de boot te missen? Dat er ergens een heel leuk bandje rondloopt dat iedereen kent, maar jij nog niet? Dan heb je last van FOMO. Dat staat voor Fear Of Missing Out, de angst om iets te missen. Liam Finn lost dat voor zichzelf op door veel verschillende stijlen te gebruiken. De basis bestaat uit mooi opgebouwde, niet te wilde liedjes. Die niet te wilde liedjes worden echter verfraaid met heel veel mooie details, een beetje zoals bijvoorbeeld ook TV On The Radio dat doet. Waar dat gezelschap echter ook heel druk kan zijn, houdt Finn op een enkele uitzondering na (“Jump The Bones”, dat zo van TV On The Radio had kunnen zijn) vast aan zijn basis. Een randje wereldmuziek, een beetje gitaarpop, een enkele scheurende gitaar, wat elektronica, maar steeds begint het met een goed opgebouwd liedje. Je kunt horen dat zijn pappie Crowded House’s Neil Finn is en dat Finn jr. veel van pa’s inspiratiebronnen heeft meegekregen. Dat neemt niet weg dat hij al jaren een onmiskenbaar eigen geluid heeft, zowel in zang als in muziek. Het componeren zit ‘m overduidelijk in de genen, zodat er steeds al een goed liedje staat voor de toeters en bellen worden toegevoegd. Als je bedenkt dat dat allemaal ook nog eens een warme en sfeervolle productie heeft meegekregen is FOMO helemaal af. En als je nu alsnog bang bent geworden dat je iets mist, heb ik mijn werk goed gedaan.
mij=Transgressive / COOP / V2
4 reacties