Grip krijgen op Finse cultuur is zoiets als water naar de zee dragen. Dat moet je niet willen. Wat houdt Finnen bezig behalve recycling, re-design, mobiele telefonie, heidense gebruiken en Teutoonse metal? Het eerste waaraan ik moest denken bij het beluisteren van het kwieke Solar was de band Architecture in Helsinki. Slechts, vanwege de Finse hoofdstad in de bandnaam, maar toch. Architecture in Helsinki, Devo, MGMT en zelfs de eerste Sigur Ros hebben allen een onbevangenheid en naïviteit in zich die van dit derde album afdruipt. Rubik durft in instrumentarium, in vocalen, in structuren en in tekstuele uitwerkingen zich volledig te laten gaan. Qua muziek moest ik in sfeer ook aan Kate Bush’s Hounds Of Love denken. Dit album is een geslaagde crossover van Keltische mystiek, pop en orkestrale bombast uitgevoerd in kleine pareltjes. Dat doet Rubik ook. Qua timing zitten de acht leden ook nog eens goed. Want in Amerika is op dit moment een gigantische herbeleving van de bubble-psychedelica van The Beach Boys aan de gang, terwijl Rubik net zo makkelijk aansluiting vindt in Europa bij bands als Crystal Fighters en hemelse zangpartijen van Phoenix en Moss, om maar wat uitersten te noemen. Kortom, Rubik is niet bepaald in een enkel hokje te stoppen. En, dat is maar goed ook, want ook na deze derde plaat verwacht ik dat de experimenteerdrift de komende jaren gigantisch zal toenemen voor deze band. Daar moet je ook niet te lang bij stilstaan. Koester de gedachte dat je met Solar van Rubik voor het eerst sinds tijden een luisterplaat in handen hebt die elke luisterbeurt nieuwe inzichten verschaft en je nieuwe subtiele kleinigheden laat ontdekken.
mij=Fullstream / Rough Trade
4 reacties