Bij wijze van uitzondering begin ik maar eens bij de conclusie: wie zegt dat er geen leuke Britpopbandjes zijn? Deze conclusie heeft betrekking op Howl Of The Lonely Crowd van Comet Gain. Zonder ook maar een woord gelezen te hebben over de band, lijkt het me zo duidelijk als wat dat dit Brits is. Die invloeden van The Kinks en Pulp tot The Libertines, heerlijk. Als ik me er echter wat meer in verdiep, blijkt het helemaal geen jong en fris bandje te zijn, maar een band die, alhoewel inmiddels in een gewijzigde samenstelling, al sinds 1992 bestaat. Hun laatste wapenfeit stamt uit 2005 en dat is al even geleden. De band bestaat tegenwoordig uit zeven leden, maar waar het geluid nog wel eens verstikken door het aantal muzikanten is daar hier totaal geen sprake van. De eigenwijze gitaren, het stuurse orgeltje of de stem van David Feck die zijn eigen weg zoekt, het klinkt allemaal even fris. Eenheidsworst kun je het niet noemen, want er is afwisseling genoeg. Of het nu gaat om de gevoeligheid (“She Had Daydreams”), het punkrandje (“Working Circle Explosive!), de Velvet Underground-verering (“Yoona Baines”) of de dansbaarheid (“Clang Of The Concrete Swans”), Comet Again heeft het in huis. En dan is dit nog maar een greep uit de dertien liedjes. Zoals onze Gr.R. het zou zeggen: puike plaat!
mij=Fortuna Pop! / Munich
2 reacties