Ik ging toch maar even de tracklist uitpluizen van Pickin’ Up The Pieces. Op een bepaald moment begon ik namelijk aan mezelf te twijfelen. Had Fitz met zijn Tantrums nu wel of niet een hele zooi (mij dan wel weer onbekende) klassiekers opgenomen of had ‘ie alleen maar het geluid van die classics ongevraagd geleend? Het laatste bleek na wat speurwerk het geval. Maar dat ik dacht aan het eerste, dat zou er in ieder geval op kunnen duiden dat Fitz stinkend goed zijn best gedaan heeft én daar bovendien prima in geslaagd is. Met zijn gitaarloze band (maar wel kek gierende orgels en diep denderende saxofoons!) bouwt Michael Fitzpatrick namelijk een puik feestje op Pickin’ Up The Pieces. Zo’n feestje dat gebracht vanaf een podium zal resulteren in een zaal (of zoals Lowlands een tent) zweterige lijven en schorre kelen. Want op de een of andere manier zing je, zeker de stampers die de cd telt, zo mee. Daardoor zie je ook wat gemakkelijker door de vingers dat niet alle liedjes van het niveau zijn van de hitsingle “MoneyGrabber”. Ik zou er bijvoorbeeld ook voor gekozen hebben de achtergrondkoortjes nog wat dikker aan te zetten, Fitzpatrick is namelijk niet de koning onder de blanke soulzangers. Voor mijn gevoel steken de achtergrondzangeressen hem namelijk regelmatig de loef af. Vooral zangeres Noelle Scaggs heeft een stem waarmee je je haar kunt föhnen. Net als de saxofoon van James King overigens. Die blaast zich in bijna alle tracks ook de longen uit het lijf. Het is een van de vele elementen die Pickin’ Up The Pieces tot een meer dan smakelijke plaat maakt.
mij=V2
2 reacties