Haldern 2011 – Voorpret

Zonder dat hij het weet, verschaft FileUnder-hoofdredacteur Storm mij een opening voor het Haldern Pop 2011 voorpretfestijn. Het begint namelijk al met problemen:
Probleem 1: ik wil alles zien. Wat een rukprogramma zeg. Snappen die gasten niet dat het onmogelijk is om overal te zijn?
Probleem 2: het is onvermijdelijk dat bij dit programma de muzieksnob a.k.a. fijn fotograferende Fileunderaar Dennis en ik slaags raken, waardoor ik hem waarschijnlijk in Duitsland achterlaat.
Probleem 3: zie probleem 1. ik denk niet dat ik mezelf gekloond krijg voor donderdag. Balen is dit.
Dit soort prettig afzien op muziekgebied komt jaarlijks voorbij. Voor wie het nog niet weet, Haldern Pop 2011 is aanstonds, en dit kleinschalig doch muzikaal uitermate prettige festival is wat mij betreft een uitgelezen plaats om verscheurd te worden door programmatwijfels.

mij=Door Andrew.
Het begint al bij een blik op de line-up pagina, waar in een laag-hoog volgorde een stuk of tig artiesten staan. Helemaal boven staat 206 oder Zweihundertsechs: deze act opent de Spiegeltent op vrijdag. Als ik even naar de half-punky, half-wave mix luister die deze Duitse band maakt krijg ik er toch wel erge zin in. Festivalzin, zeg maar. Biertje erbij, lekker even inkomen. Nice!
Goh. Ik roep dat dan wel, maar wat wil ik eigenlijk zien? Nou, Agnes Obel, Anna Calvi, Bodi Bill, Brandt Brauer Frick Ensemble, Destroyer, Dry The River, Explosions In The Sky, Fleet Foxes, Isbells, James Blake, My Brightest Diamond, Okkervil River…..euh, oké, ik stop even met die lijst doorhakken. Adem in, adem uit. Enthousiasme beteugelen. Wie wil ik zien die ik niet ken, en waarom? Vast veel interessanter! (Kneiterharde aanname!) Kortom, wat zijn voor mij de onbekende parels van Haldern 2011?
Alex Winston. Zaterdag. Hoofdpodium. Geweldig bombastische elfjesherrie, gezongen door een elfje. Op een festival. Waanzinnig! Diepgang verzin ik wel als ik er ben, en dat gezegd hebbende ga ik gelijk ook kijken of ik genezen ben van blonde muzes.
Ben Howard. Donderdag. Spiegeltent. Als bij Alexi Murdoch, maar dan net iets scherper en spannender. Ik denk dat ik Ben wel trek, ook als ik niet in de singer/songwriterstemming ben. Plus, zijn zelfgeschreven bio op de bekende website vind ik leuk.
Dan Mangan. Zaterdag. Spiegeltent. Wederom van de indie-singer/songwriterleest is deze Canadees, maar dan met iets minder akoestisch en meer sarcasme. Hoe dan ook, iedereen die zingt over robots krijgt bij mij subiet het voordeel van de twijfel.
Gisbert zu Knyphausen. Vrijdag. Hoofdpodium. Om eerlijk te zijn heb ik een kleine verwachting dat deze band de klapper van Haldern gaat worden. De vele Duitse festivalgangers zijn graag supporter van de bands van eigen bodem, en Gisbert maakt toegankelijke pop-rock met teksten uit het leven (voor zover mijn middelbare school Duits reikt).
Golden Kanine.Vrijdag. Opent het hoofdpodium. Deze Zweden weten volgens hun bio niet precies wat ze zijn. Ik hoor wel vergelijkingen, maar in mijn oor is het het hardst gipsy folk, met een toefje ska. Tevens zegt mijn oor dat ze het melodietje in “Scissors” onwijs gejat hebben, maar ik kan even er niet opkomen van wie. Ik mag dit geluid wel, en een lekker zonnetje met een biertje bij het hoofdpodium zie ik wel zitten!
Josh T Pearson. Vrijdag. Pop Bar. Oké, het is in de bar om een of andere bizarre reden, maar dit is een waanzinnig mooie liedjes vertolkende country getinte singer/songwriter voorzien van ontzagwekkende baard. Ik dacht twee dingen terwijl ik deze muziek luisterde: mooi, en mooi! In de absurde zoektocht naar vergelijkingen heb ik Jeff Buckley gedacht, en ook William Fitzsimmons. Het is werkelijk prachtige muziek, en zeker een tocht naar de Bar waard. Het is zo geprogrammeerd dat je alleen 206 mist, en hoe enthousiast ik dan ook werd van laatstgenoemde…sorry guys, tegen Josh kunnen jullie niet op.
LaBrassBanda. Zaterdag. Hoofdpodium. Na James Blake, dus gewoon de uitstekende koffie pakken en blijven staan. Als je van deze geweldige combinatie niet superblij wordt, geef ik het op. Duitse hiphop boven op…inderdaad, een brassband. Ik voorspel springende mensen en een algehele feestexplosie!
Miss Li. Vrijdag. Hoofdpodium. Bijzondere cabaretbombast deze keer, van deze Zweedse dame. Dame die overigens behoorlijk wat commercieel succes heeft gehad met liedjes die uitvoerig in reclames en succesvolle series gebruikt zijn. Ik moet me gezien de stijl van de muziek beheersen om niet “komt dat zien, komt dat zien!” te roepen, maar als je het niets vindt zit het in ieder geval tussen de al besproken Gisbert zu Knyphausen en Okkervil River. Nice!
Moddi. Donderdag. De Kerk. Nah, deze is dan niet in de Pop Bar, maar toch wel weggestopt. Prachtige liedjes van een Scandi-songwriter, langdurig gepolijst, maar bij iedere poetsbeurt mooier en mooier. Hier moet je zijn voor tere breekbaarheid, of als je geen zin hebt in Yuck of een solo-Emanuel and the Fear. Sowieso is de kerk erg bijzonder op de donderdag.
SOCALLED. Vrijdag. Spiegeltent. Geweldige muzikale pastiche van deze artiest uit Montreal. Hiphop, electro, gipsy, big band, wereldmuziek, klezmer (ik moest het opzoeken) Frans, Engels, Jiddisch. Alles komt voorbij. Wat nog veel wonderlijker is, SOCALLED is één persoon. De rest krijg je er bij cadeau!
Springer/Parker. Donderdag. In de Kerk. Dit… is de uitkomst van een zeer bijzonder project dat al sinds 2008 aan de gang is. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar het komt er op neer dat het landschap van de FinnMark, hoog Noorwegen vertolkt wordt in muziek en beeld. Mogelijk ook dans. Het is een beetje zoeken, maar Springer/Parker hebben een Facebook-pagina waarop je een track kan luisteren. Als ik het goed hoor zit er zelfs een theramin theremin bij. Extra punten dus. Kortom, als je een heel speciaal begin wilt van je Haldern-ervaring, ga dan donderdag naar de Sint Georg Kirche. Je krijgt Isbells, Springer/Parker en Moddi achter elkaar.
SUUNS. Zaterdag. Spiegeltent. Duistere Canadese electro, doorspekt met noise elementen en echte gitaren. Iets voor 's avonds laat, in kleine, donkere zalen. Terwijl ik dit typ luister ik naar “Sweet Nothing”, en ik moet wel heel goed nadenken of ik het begin van Explosions in the Sky wil meemaken of dat ik in de spiegeltent het geweld over me heen laat vloeien. Choices, choices.
Timber Timbre. Zaterdag. Spiegeltent. Als je even niets te doen hebt tussen Destroyer en James Blake (damn you, Haldern-programmering!) kan je gaan luisteren naar de prachtig ingetogen duistere blues van Timber Timbre. Wellicht herken je een nummer dat in Breaking Bad is gebruikt. Dan kan je ook zeggen dat je goede tv kijkt, naast dat je fijne muziek luistert.
Verwachte festivalklapper: beiden uit de mij onbekende pareltjes, Gisbert zu Knyphausen en LaBrassBanda.
Verwachte festivalflapper: Steve Cradock. Doet me denken aan feestjes van mijn ouders vroeger!