Le Corbeau is een nevenproject van Serena Maneesh-gitarist Oystein Sandsdalen. Oorspronkelijk was het ooit de bedoeling dat hij hiervoor de degens zou kruisen met Oliver Ackermann van A Place To Bury Strangers, maar als ik het goed begrepen heb was deze bij de debuutplaat in 2006 te druk met zijn hoofdschotel om samen met de Noorse gitarist (die bij Serena Maneesh vooral in de schaduw vertoeft van broer en zus Nikolaisen) de studio in te duiken. Sandsdalen vond echter dat hij er wel mee door moest gaan en Moth On Headlight is intussen de derde plaat van Le Corbeau. Qua sound doet de band zijn naam (Le Corbeau is Frans voor “De Raaf”) eer aan. Het geluid is met recht ravenzwart doomy te noemen. Af en toe doet het wel wat aan Sonic Youth denken, helemaal als er wat dameszang de songs ingebreid wordt. Maar Le Corbeau voorziet zijn songs meer van een grauwsluier. Al maken ze van een track als “Mizogumo (Head In The Trees)” wel weer een lange dromerige trip die bijna naadloos aansluit op het deel tussen haakjes. De toppen van de bomen lijken echter wel aangetast te zijn door jaren van zure regen. Verrassend element in enkele van de songs is de altsaxofoon die een paar keer komt buurten. Deze voegt zeker in “Black Belvedere” zeker wat extra’s toe. Het maakt ook dat je Le Corbeau onmogelijk kunt beschouwen als een simpel projectje voor erbij voor Sandsdalen, het is een volwaardige band die alle aandacht verdient.
mij=Fysisk Format / Suburban
2 reacties