Peter Broderick

Op de rijpe leeftijd van 24 heeft sessiemuzikant en singer-songwriter Peter Broderick een discografie waar de meeste artiesten van blozen. De muzikale duizendpoot startte zijn loopbaan in Portland met bands als Horse Feathers en Norfolk and Western. Sinds 2007, toen de Deense band Efterklang hem via MySpace vroeg om zich bij de band te voegen, leidt Peter een nomadisch bestaan in West-Europa. Sinds anderhalf jaar leeft de Amerikaan in Berlijn. Peter: ‘Het is een perfecte basis voor iemand als ik, die voortdurend heen en weer aan het reizen is.’ Het woord ‘project’ komt vaak voor in het vocabulaire van de charismatische Broderick. De zoektocht naar nieuwe artistieke uitdagingen lijkt voor hem haast onafgebroken: met een oeuvre dat uiteenloopt van neo-klassieke pianomuziek tot akoestische kop en staart-liedjes.

mij=door: Jasper. Foto's: Dennis
Voor dit interview rukt File Under op naar de ecologische biofarm Boerderij ‘t Schop, gelegen aan de uiterste hoek van Hilvarenbeek. Broderick logeert hier momenteel een kleine week bij de familie Van den Broek: vader Jan, moeder Cecile en zoon Niek. Dit gebeurt in het kader van Glocal, een initiatief van Incubate. Tien dagen lang draait Broderick mee met de werkzaamheden op de boerderij en snuffelt hij op deze manier aan het plattelandsleven. Even andere koek dan Berlijn, de miljoenenstad annex (volgens velen) cultureel epicentrum van Europa. Peter: ‘Het is ontzettend gaaf om niet alleen op een festival te spelen, maar ook in een ruimte te verblijven die zo sterk in contrast staat met het leven in de stad. Het is een tegenovergestelde wereld.’
Volgens Jan is het de intentie om verschillende culturen met elkaar te laten botsen. ‘Een cultuurclash die eindigt in iets moois.’, vult Peter aan. ‘Vorig jaar was Dan Deacon hier nog met een videokunstenaar, voor hoe lang…? Drie weken…?’ Jan knikt. De boer vertelt hoe de samenwerking met Incubate tot stand kwam. ‘Ik ontmoette Incubate-directeur Joost Heijthuijsen drie jaar geleden’, legt hij uit. ‘Wij bespraken de mogelijkheden voor een project waarbij een artiest voor bepaalde tijd in een omgeving verblijft en hierdoor vervolgens geïnspireerd raakt iets te creëren.’

Bio-industrie
Voor Peter voelt Glocal niet zozeer aan als een project. Peter: ‘Het is ontzettend rustig verlopen. Ik heb geen grote plannen gemaakt voordat ik hier kwam. Er werd een piano voor mij geregeld en ik heb mijn gitaar en viool meegenomen. Ik had verwacht dat ik meer muziek zou gaan schrijven dan ik tot nu toe gedaan heb.’ Hij begint met ongeremd enthousiasme te vertellen over zijn activiteiten op de boerderij. ‘Ik heb heel veel soorten klusjes gedaan. Een paar dagen geleden hielp ik bij de geboorte van een babykalfje.’ Euforisch beschrijft Peter expliciet hoe hij zijn hand in de achterste van de koe stak om vervolgens het kalfje ter wereld te brengen. ‘Vandaag ben ik trouwens bij de slager geweest. Ik heb toegekeken hoe ze de varkens daar afmaakten’, vertelt Broderick met nog steeds die brede glimlach van oor tot oor. Is dit wel dezelfde Peter Broderick die “Human Eyeballs On Toast” schreef, een nummer met forse kritiek op de bio-industrie?
Volgens Broderick bekijkt hij sinds zijn verblijf op een biologische boerderij de veehouderij vanuit een totaal nieuw perspectief. ‘Een jaar geleden raakte ik geobsedeerd door de bio-industrie…ik raakte over het algemeen erg van slag over het eten van vlees. Ik stopte er toentertijd ook volledig mee. Mijn hele leven ben ik aan-en-uit vegetariër…’ Broderick wrijft in zijn handen van genot. ‘…maar ik heb hier sinds jaren weer een biefstuk gegeten!’ Hij voelt zich niet langer meer schuldig na direct getuige te zijn geweest hoe alles op de boerderij in zijn werk gaat. ‘De wijze waarop de dieren hier worden opgevoed, er is gewoon absoluut niks onnatuurlijks en wreeds aan. Alles hier is compleet organisch en eerbiedig.’
Is het wellicht niet zo’n toeval dat juist Broderick is uitverkoren voor Glocal, gezien zijn sterke pleidooi tegen de bio-industrie in Amerika? ‘Ik denk het eerlijk gezegd niet’, aldus Peter. ‘Volgens mij had Incubate absoluut geen idee hoeveel het onderwerp voor mij betekende. Dus ja, het is aangenaam toevallig.’ Na vele misinterpretaties van de tekst heeft Broderick op zijn website de betekenis van “Human Eyeballs On Toast” nader uitgelegd. ‘Ik las in een paar recensies dat de songtekst onnodig somber en depressief was: Peter Broderick denkt blijkbaar dat het leven niet de moeite waard was. Ik vond dit zonde en voelde me verplicht mijn boodschap te verhelderen.’

Ander oogpunt
Bij zijn nieuwste solo-album krijgt Broderick hulp van de Duitse pianist/componist Nils Frahm, die hij in Berlijn heeft leren kennen. Het is tot nu toe een uiterst vruchtbare samenwerking tussen de twee jonge rasmuzikanten: eerder hebben ze samengewerkt aan Nils' improvisatiealbum The Bells. Ook maken ze beiden deel uit van het kunstproject Seeljocht, dat exclusief op Into The Great Wide Open 2011 wordt gepresenteerd. Naast Broderick en Frahm doen ook Greg Haines, zus Heather Broderick en goede vriend Rutger Zuydervelt (Machinefabriek) mee.
Peter geeft toe zich aangetrokken te voelen tot muzikanten als Frahm en Zuydervelt, die muziek vanuit een ander oogpunt maken en andere vaardigheden daarbij toepassen dan hemzelf. ‘Nils en ik hebben dezelfde smaak in muziek, maar totaal andere kwaliteiten. Nils is een geluidsgoochelaar. Alles wat er te weten valt over geluid en opnemen, weet hij gewoon. Ikzelf heb daar nauwelijks kennis van. Ik pak de eerste microfoon die ik zie liggen, plug hem in en druk vervolgens op ‘record’. Nils werkt veel preciezer.’ Volgens Peter is dat verschil ook terug te horen op zijn nieuwe langspeler. ‘We hebben het zo simpel mogelijk gehouden. Heel veel liedjes zijn gewoon ik op gitaar en zang en Nils op piano. Met Nils samenwerken geeft mij een ontzettend voldaan gevoel.’

Volgens Peter heeft hij nog nooit zoveel tijd besteed aan een plaat. ‘We zijn er sinds begin 2009 mee bezig. Het duurde zó lang dat ik op een bepaald moment iets kwijt ben geraakt. Ik wist niet meer of ik de plaat nog kon waarderen. Nils en ik zaten verwikkeld in een intens proces. We hadden de grootste lol, maar…’ Vervolgens vertelt hij dat het album meerdere keren is uitgesteld. Peter: ‘Ik hoop dat hij volgend jaar verschijnt. We hebben uiteindelijk heel veel lagen toegevoegd aan de muziek. Het is na het mixen een klein beetje een debacle geworden. Er traden vreemde glitches op, dus ik moest heel veel nummers keer op keer terugluisteren. Daar werd ik soms een beetje moedeloos van. Een paar liedjes moesten zelfs twee of drie keer opnieuw opgenomen worden.’’
Na talloze opnamen en luisterbeurten kan de bezieling van een liedje uiteindelijk vervagen. Is dit misschien wat hij tijdens het creatieve proces juist uit het oog verloor? Veel van Brodericks muziek klinkt namelijk als improvisatie. Bijvoorbeeld het instrumentale piano-album Docile uit 2007 kwam slechts binnen een uur geleende studiotijd tot stand. Peter: ‘Na dit project heb ik inderdaad zin om in de toekomst op die manier te werk te gaan. Gewoon alles live opnemen. Geen overdubs, geen overmatige studiotijd om alles zo perfect mogelijk te laten klinken. Ik wil graag alleen of met een groep andere muzikanten gewoon zo goed mogelijk live inspelen en daar een streep onder zetten. Dan blijft het voor mij fris klinken. Neil Young vertikt het ook hetzelfde nummer meer dan drie keer achter elkaar te spelen.’

Steven Broderick
Op zijn nieuwe album heeft Peter veel nieuwe grenzen verkend. Zo nam hij bijvoorbeeld een nummer op in het Duits. ‘Voor mij was het uiterst nuttig om een keer uit te proberen. Ik spreek namelijk maar één taal vloeiend. Elke keer als ik mezelf kan helpen een nieuwe taal te leren wil ik daar gebruik van maken. Ik beschouw de stem net zo veel als een instrument als middel om een verhaal te vertellen. Door verschillende talen toe te passen zet ik de luisteraars misschien een beetje op het verkeerde been. Ze zullen misschien denken: ‘Is dit Duits? Nah, het klinkt veel te beroerd om Duits te zijn!’’, grinnikt hij.
Naast zingen in een andere taal zoekt Broderick spoken uit het verleden op. Hij heeft een cover opgenomen van een oude cassette-opname van zijn vader, Steven Broderick. Peter: ‘Je moest eens weten hoeveel mijn vader houdt van muziek maken. Hij heeft het alleen nooit op een podium kunnen laten zien: hij is in dat opzicht zó verlegen. Zodra iemand begint te luisteren stopt hij. Toen Heather en ik nog kinderen waren speelde hij vaak voor ons, maar toen kon het ons nauwelijks schelen. Wij renden maar wat in het wilde weg.’
Peter heeft zijn vader toen nooit horen zingen. ‘Tot een paar jaar geleden, toen ik op visite was bij mijn moeder.' Hij vertelt dat zijn ouders een jaar of vijf geleden uit elkaar zijn gegaan. 'Mijn moeder vertelde me over een cassettebandje dat ze heeft bewaard. Het bandje bevat een liedje die mijn vader als 19-jarige ooit had opgenomen.’ Peter wist van kinds af aan van deze opname, maar zijn vader wilde het nooit laten horen. ‘Na de echtscheiding heeft mijn moeder het bandje meegenomen, omdat ze wist dat mijn vader het zou vernietigen als hij het in handen zou krijgen. Ze speelde het bandje af en leende het vervolgens uit aan mij. Ze heeft trouwens ook mijn vaders oude songbook bewaard, met al zijn songteksten.’

Wat vindt Peter eigenlijk zelf van zijn vaders liedje? ‘Het is echt een ongelooflijk mooi nummer. Nils hielp mij met omzetten en masteren van het geluid. Het klinkt nog steeds een beetje apart, omdat de opname afkomstig is van een dertig jaar oud cassettebandje. Maar het is gelukt om het nummer te remasteren en uit te brengen op een 7-inch plaat. Mijn vader heeft voor het eerst dus zijn eigen plaat!’, exclameert Peter trots. Is hij er ooit achter gekomen waar het liedje precies over gaat? ‘Mijn moeder vertelde eens dat mijn vader voor het eerst hallucinogene middelen gebruikte. Blijkbaar had het een nogal schrikbarend effect op hem en schreef hij er een liedje over. Het klinkt inderdaad een beetje alsof hij kampt met een interne worsteling.’
‘Vernieuw jezelf’
Afgelopen jaar was Broderick vaak te zien op tour als violist van Efterklang. Peter: ‘Zelfs voordat ik meespeelde was het een van mijn favoriete bands. Inmiddels behoort iedereen in de band tot mijn beste vrienden.’ De samenwerking was een win-win situatie voor zowel hemzelf als zijn Deense kameraden. Peter: ‘Voor mij is het geweldig omdat ik meespeel met zo'n beetje mijn favoriete muziek. En zij krijgen hulp van iemand die ontzettend gepassioneerd bezig is.’ Vlak voor een lange tournee met Efterklang gooide een noodlottige knieblessure roet in het eten. Tijdens zijn rehabilitatie richtte Broderick zich vooral op het schrijven van nieuwe muziek. ‘Het zette mijn plannen op enigszins op een zijspoor. Maar ik heb tijdens die periode veel muziek geschreven die ik anders nooit heb kunnen maken als ik op tournee was gegaan.’, relativeert hij.
Begin dit jaar kon Broderick zich gelukkig weer bij Efterklang aansluiten, met optredens op o.a. Cross-linx 2011 in Eindhoven. Volgens Peter profileert hij zichzelf steeds meer als volbloed liedjesschrijver. 'Ik speel nog steeds een handjevol instrumentale nummers met piano of viool, maar mijn muziek is tegenwoordig veel meer geschreven rondom mijn zangstem. Ik probeer ook steeds minder gebruik te maken van een looping station. Vroeger gebruikte ik nog veelvuldig loops tijdens mijn optredens. Het begon steeds meer te voelen als een gimmick.’

Volgens Peter is het belangrijk om elk project een soort thema te geven waardoor het cohesief voelt. ‘Ik werk altijd volgens bepaalde criteria: een project doe ik bijvoorbeeld zonder zang. Een ander project weer zonder piano of viool. Bij sommige projecten mogen nummers niet langer dan drie minuten zijn.’ Welk thema past Broderick eigenlijk toe bij het schrijven van muziek op de boerderij? Terwijl Jan zijn nieuwsgierigheid kenbaar maakt last Peter een korte denkpauze in. ‘Hmm, ik heb er niet echt eentje voor dit project. Deze keer laat ik alles zo open mogelijk.’ Jan geeft een suggestie: ‘Het ‘vernieuw jezelf’-thema…?’ Peter: ’Ja, die is perféct!’
Op 27 mei 2011 presenteerde Broderick samen met Glocal-voorganger Ben Chasny het creatieve resultaat van zijn tiendaagse verblijf bij de familie Van den Broek. Tijdens dit intrigerende concert in de Ursulinekapel droeg hij een nummer op aan Jan en Cecile. Tijdens Incubate 2011 geeft Peter opnieuw een optreden, ditmaal op de plek waar die bijzondere cultuurclash is ontstaan: Boerderij 't Schop. ‘Iedereen heeft een boer nodig om zichzelf te vernieuwen!’, merkt Jan droogjes op. Peter lacht hem vriendelijk toe. ‘Precies. Niets meer dan een beetje family care!'
De belevenissen van Peter Broderick tijdens het Glocal-project kun je hier uitgebreid nalezen.