Psychobilly, Tiki – die rare hype uit de jaren vijftig die naar Hawaii en de Stille Zuidzee verwees – , een vrouwelijke bassiste, de Elvis-grijns , mooie kuiven, kleding en een prachtige Gretsch-gitaar; de openingstrack heet ‘I’m Bad’, even verder komen we ‘I’m on Fire’, ‘Black Cat Fever’, ‘Hoodoo Jive’ en ‘Zombie Rumble’ tegen. De Australische rockers van Rocket To Memphis (die naam is het nog het leukst, inclusief de knipoog naar die derde van de Ramones en het betreurde Rocket From The Crypt) hebben alle codes begrepen en uitgevoerd. Ook de pseudoniemen kloppen: ‘Betty Bombshell’, ‘Razor Jack Memphis’, ‘Voodoo Viv’ en ‘Shotgun Pete’. Alleen is er iets grondig misgegaan: ze hebben teveel hun best willen doen. Elk detail is zo netjes en keurig in de verf gezet dat alle leven er uit is verdwenen. En dat hun liedjes niet zo goed zijn, dat de zang vooral erg vlak klinkt – geen seconde geloof ik Betty Bombshell in ‘I’m Bad’ – dat valt ook hun producer te verwijten. Want dat is Matt Verta-Ray (onder meer Heavy Trash), iemand die zo’n ervaring en postuur heeft dat hij Rocket To Memphis voor deze mislukte lancering had moeten behoeden.
mij=Off The Hip / Clearspot
4 reacties