Kamerfolk. Ik liet het woord even op mijn tong smelten en besloot dat een genrenaam zelden zo treffend gekozen was voor de muziek van Dark Dark Dark. Als ik de plaat nog niet gehoord had, dan had ik het muzikaal zo in kunnen vullen. Niet dat het de muziek van Dark Dark Dark voorspelbaar maakt. Integendeel zelfs. Maar de combinatie is zo treffend. En toont aan hoe slecht de keuze was van de organisatie van het Festival aan de Werf om deze band te programmeren. Ze pasten er gewoon niet en zo werd een goed optreden om zeep geholpen door een pratend festivalpubliek. Dark Dark Dark hoort in een kerk op te treden, of een oude schouwburg. Daar komt hun ingetogen folk het best tot zijn recht. Een rustige drummer, strijkers, een gitaar die soms een randje distortion heeft en meerstemmige zang met de hoofdrol voor Nona Marie Invie. Bij tijd en wijle klinkt het, ondanks de ingetogenheid, erg vrolijk en als de gedempte blazers inkomen, iets wat ze meer mogen doen, dan hoor je een zweem van Calexico. Voor de rest kunnen fans van Lightning Dust deze plaat blind aanschaffen en diegenen die de vibrato van Amber Webb niet trekken al helemaal. Deze versie bevat, naast het album Wild Go, ook de EP Bright Bright Bright, die wat rauwer opgenomen is, en daarom iets interessanter klinkt dan Wild Go. Puike plaat, in ieder geval!
mij=Melodic / Konkurrent
2 reacties