dEUS

‘Gezellig, een dagje zo over mezelf praten in Amsterdam’, merkt zanger/gitarist Mauro Antonio Pawlowski droogjes op. Toen de voormalig frontman van Evil Superstars zich eind 2004 voegde bij de iconische Antwerpse band dEUS, kwam het zelfs op het Vlaamse avondjournaal. Pawlowski en Tom Barman – twee muzikanten die de grote opmars van alternatieve rock in België begin jaren negentig katalyseerden – versmolten in een dezelfde band was groot nieuws. Pawlowski: ‘Ik was me daar zelf eerlijk gezegd niet zo van bewust.’

Mauro vertelt dat hij steeds assertiever is geworden met zijn creatieve inbreng in dEUS. Bij het vorige album Vantage Point profileerde de flamboyante Zuid-Limburger zich door de leadzang van het aanstekelijke “The Architect’” voor zijn rekening te nemen. Het zesde studioalbum Keep You Close is meer een luisterplaat geworden, waar je goed voor moet zitten om alle nuances en subtiliteiten tot je te nemen. ‘Deze plaat hebben we echt samen gedaan. Elke muzikant heeft zijn deel bijgedragen.’, aldus Mauro. ‘Daarom hebben we een jaar extra genomen om Keep You Close te schrijven. Dat is niet ongebruikelijk als je echt een album wilt maken. Veel albums die ik enorm goed vind hebben twee á drie jaar in beslag genomen.’
Mauro noemt een plaat uit zijn jeugd als voorbeeld: Rumours van Fleetwood Mac. ‘Ik houd van seventies muziek, hé? Muziek uit mijn kindertijd blijft altijd hangen op een of andere manier.’ Pawlowski groeide op in een muzikale familie. Door zijn Pools-Italiaanse roots kwam hij van jongs af in aanraking met verschillende culturele tradities. Het komt daarom als geen verrassing dat Mauro vroegtijdig gefascineerd raakte door veel verschillende muziekstijlen. ‘Toen ik als tiener veel naar freejazz, noise, industrial en hedendaags klassieke muziek luisterde, deed ik dat in mijn kamertje. Niet in de woonkamer… dat wilde ik mijn brave ouders niet aandoen (lacht). Ik was geen rebelse tiener.’

mij=Interview: Jasper.
Pubertijd
Pawlowski valt met zijn zwarte haardos en donkere kledij nog altijd op in een menigte. In zijn baard is inmiddels een grijze tint zichtbaar. Dit jaar is hij de veertig gepasseerd. ‘Ja, ik ben net uit mijn pubertijd.’, lacht Mauro. ‘Mijn -muzikale- pubertijd! Ik was altijd al een laatbloeier geweest hoor: op school was ik de laatste die mijn veters kon strikken.’ Van een midlife crisis is er in de band nog lang geen sprake: dEUS maakt nog steeds muziek met jeugdig enthousiasme. Na afloop van gigs wordt er nog met volle teugen genoten en gefeest met de broodnodige kwajongensstreken en clownerie. Mauro: ‘Dat is het voordeel van muzikant zijn, hé? Een politicus bijvoorbeeld, wordt niet op die manier getolereerd.’ Een recent voorbeeld is het bezoek van Mark Rutte aan Dance Valley, waardoor de premier aardig wat kritiek voor zijn kiezen kreeg. ‘Als rockmuzikant wordt dat juist een beetje van je verwacht. Geen complexen, geen verantwoording. Intégendeel zelfs!’, grijnst Mauro. ‘Als wij ons zouden gedragen als statige politici dan zouden mensen denken dat er iets mis met ons was.’
Zelfs tussen het drukke schema van dEUS vond Mauro gisteravond tijd om met zijn improvisatiegroep The Love Substitutes op te treden. Naast Mauro op drums spelen voormalig dEUS-snarenvreters Rudy Trouvé en Craig Ward in deze band. Volgens Mauro komt zijn voorliefde voor het improviseren goed van pas in dEUS en krijgt hij voldoende mogelijkheden zichzelf te ontketenen. Die honger om muzikale uitersten op de zoeken is nog steeds van toepassing: de ene avond een experimentele improvisatie-set in kleine intieme kroeg, de volgende dag met dEUS vol pathos ertegenaan op een groot festivalpodium. Mauro heeft geen persoonlijke voorkeur. ‘Ik vind beide situaties potentieel even opwindend. Elke vorm van muziek past in een bepaalde plek. Een of andere improvisatiegroep neerzetten op een groot festival is zeer ongepast.’

Toch heeft Mauro het met zijn oude band Evil Superstars voor elkaar gekregen om Pukkelpop en Rock Werchter plat te spelen, zonder op artistiek vlak concessies te hoeven doen. Mauro beweert dat hij van tevoren wist dat Evil Superstars slechts een fase in zijn muzikale pubertijd belichaamde. ‘Sowieso wist ik dat die band niet langer dan vijf jaar zou bestaan. Ik herken mezelf ook niet meer als dat jochie van Evil Superstars.’ Uiteindelijk heeft de band uit Heusden-Zolder het zes jaar uitgehouden. Met klassiekers als “Love Is Okay” en “It’s a Sad Sad Planet” staat Mauro’s plek in de Vlaamse popgeschiedenis zo goed als vast.
Van zijn vampier-alter ego Somnabula tot The Grooms, tegenwoordig trekt Mauro Pawlowski zelfs met zijn meest dubieuze projecten publiek. In Vlaanderen geeft zijn status hem altijd toegang diverse projecten op een groot platform te presenteren, met nadruk het muziekfestijn MauroWorld. Vorig jaar speelde Mauro nog op Pukkelpop met ‘no wave’-trio Radical Slave. Het debuutalbum Damascus klinkt als een noisy amalgaam van Brainiac, Sonic Youth en Liars.
Zijn onmiskenbaar geraffineerde frons verdwijnt plots bij de laatstgenoemde band. Mauro: ‘Toevallig spelen we volgende week met dEUS in Polen met Liars! Daar kijk ik naar uit. Na ons speelt Public Image Limited…ook niet slecht!’ Mauro beschrijft PiL als een van de grootste post-punkbands ooit en beschouwt ze als een inspiratiebron. ‘Zeker de eerste paar platen: Flower of Romance, Metal Box…onwaarschijnlijk. John Lydon is een man die zich zeer bot presenteert, maar afkomt met zeer rijke muziek…met PiL dan vooral. Zeer straffe platen. Bewonderenswaardig.’, exclameert een vurige Pawlowski. The Sex Pistols, de punkband waar John Lydon beroemd mee werd, beschrijft hij als ‘folklore’ en ‘amusant’.
Filmisch
Hoewel Mauro nog fervent diverse projecten jongleert, richt hij zich voorlopig op de komende tournee met dEUS. Mauro: ‘Ik blijf wel muziek maken voor mezelf, maar zonder die urgentie het uit te moeten brengen.’ Net als Tom Barman is Pawlowski het gewend om het gezicht van de band te zijn, al is er een duidelijk contrast tussen de twee: Tom Barman, de artiest/regisseur, de personificatie van dEUS en Mauro Pawlowski, de excentrieke chameleon, de galiardo die continu van identiteit wisselt. Mauro werkt nog altijd graag op het schip van kapitein Barman. ‘Tom is iemand die enorm veel affiniteit heeft met mensen te werken. Ik ben eerder een asociale bandleider.’ Mauro legt uit dat zijn leiderschap wat meer laissez faire is. ‘Maar Tom werkt echt met de menselijke kant en daar is hij onvermoeibaar in.’
Als de historie van de popmuziek ons iets heeft geleerd, is dat uiteenlopende persoonlijkheden en werkwijzen fundamenteel kunnen zijn voor een creatief proces. Daar zijn The Beatles het bekendste voorbeeld van. Zoekt Mauro bij zijn vele collaboraties soms bewust naar die clash? ‘Het is eerder zo, ik ontwijk oninteressante muzikanten. Het gaat vanzelf eigenlijk, soort op soort. Iemand die een kloon van mezelf is, die reken ik tot de ‘oninteressante muzikanten’.’

Keep You Close kwam wederom tot stand in dEUS’ eigen Vantage Point-studio. De producer is een oude bekende: David Botrill. De Canadees was in het verleden verantwoordelijk voor The Ideal Crash en heeft legendarische platen als Aenima van Tool en Origin of Symmetry van Muse op zijn CV. Volgens Mauro moet een producer niet alleen vaktechnisch bekwaam zijn, maar goed om kunnen gaan met de sterke groepsdynamiek binnen een band. Mauro: ‘Als er een buitenstaander bijkomt is dat heel belangrijk. Nu in het geval van David Botrill, dat is een man die een zekere rust uitstraalt zonder zichzelf op te dringen. Dat dwingt respect af. Een zeer aangename vent om enorm veel tijd mee te spenderen.’
Bij “Dark Sets In” klinkt Botrills steriele productie vooral erg herkenbaar, dankzij een sinistere gitaarriff die niet zou misstaan op een Tool-plaat. Greg Dulli (Gutter Twins, The Twilight Singers) kwam langs voor een gastbijdrage bij dit nummer. Mauro: ‘Ik was in het buitenland toen ik een telefoontje kreeg van Tom. Hij zei: ‘Je raadt nooit wie zojuist op onze plaat heeft meegezongen!’ Greg moest die dag toevallig optreden in Antwerpen met The Twilight Singers.’ Nummers als de titeltrack en ‘Twice’ hebben een sterke verbeeldingskracht dankzij de rijke instrumentatie en filmische inslag. Mauro: ‘Ja, dat klopt! Vroeger had dEUS ook nummers opgenomen die een filmische inslag hadden, zoals “Nothing Really Ends”.’
Adolescentie
Niet verder voortborduren op de speelse allures van Vantage Point is volgens Mauro noodzakelijk geweest: ‘Anders krijg je van die toestanden waar er teveel routine bij komt kijken. Bij dEUS voelt elke plaat als een nieuwe start.’ Drie geschrapte nummers voor Keep You Close (“Paper Bones”, “I Gave Love” en “Next Generation”) worden volgens Pawlowski later alsnog uitgebracht. ‘Bij de samenstelling van Keep You Close is het belangrijk dat het een geheel vormt. Die nummers pasten niet helemaal. We kregen daardoor niet echt een juiste volgorde…’ Volgens Mauro is dEUS van plan om volgend jaar een paar EPs uit te brengen het overig studiomateriaal.

De obstakels die Mauro in het verleden nog weleens aantrof tijdens studio-opnamen heeft hij naar eigen zeggen overwonnen. Met name het inzingen is tegenwoordig geen bron van ergernis of schaamte meer. Mauro: ‘Ik ben zelf veranderd, geëvolueerd als muzikant. Nu plots -sinds een jaar of drie- ben ik geïnteresseerd geraakt in opnamen. Het opnemen van Keep You Close viel samen met een nieuwe fase in mijn artistieke ontwikkeling. Ik ga nu pas mijn adolescentie in. (lacht) Daar kijk ik pas naar uit!’
Keep You Close komt 19 september uit bij Play It Again Sam.