Hoe vaak hebben we postrock al dood verklaard? In ieder geval bij de laatste twee platen van Explosions in the Sky. En hoewel Godspeed You! Black Emperor tijdens hun laatste tournee glorieus musiceerde, kan dat niet verhullen dat hun laatste werkje ook al uit 2002 stamt. Vele bands proberen het nog, met meer of minder succes, de laatste Codes in the Cloud is alleraardigst, maar veel vooruitgang zit er niet meer in, in de instrumentale gitaarerupties. En dat had Efrim Menuck ook al vroeg in de gaten, dus hij richte A Silver Mt. Sion (al dan niet met de Tralala Band) op en begon, god betere het, te zingen over zijn gitaarlijnen! Ongehoord! Vooral ook omdat de meningen over Menuck’s stem variëren van zo vals als een kraai, tot aan nogal apart. Ik behoor tot de laatste groep, ik vond het wel wat hebben en drukte Menuck aan mijn borst. Met A Silver Mt. Sion verkende hij andere paden in de postrock, speelde zelfs met bonafide helden als Vic Chesnutt en nu ligt er een eerste soloplaat: Plays “High Gospel”. Een, naar eigen zeggen, zeer persoonlijke plaat die een ode is aan zijn stad Montreal en aan overleden vrienden zoals de eerder gememoreerde Vic Chesnutt. En het is inderdaad een hele persoonlijke plaat, die weer een stap verwijderd is van de postrock. Het eerste wat direct opvalt, is dat Menuck nu echt heeft leren zingen en dat er meer dan ooit gebruik wordt gemaakt van toetsen en samples. De distortion wordt niet meer vol ingetrapt, maar dat weerhoudt Menuck er niet van om bij tijd en wijle nog lyrischer te klinken dan op zijn eerdere werk (afsluiter “I’m No Longer A Motherless Child”). Wellicht omdat het nu echt fatsoenlijk uit zijn strot komt. Postrock is, weer eens, dood, maar gelukkig hebben we Efrim Menuck, die onderweg links is afgeslagen en zich nu een subtiel pad over de woeste rockvlakten aan het banen is. Wereldplaat!
mij=Constellation / Konkurrent
2 reacties