Tot dit vijfde album had ik nooit meer dan één gedachte aan Fountains of Wayne geschonken. Was dat ten slotte niet gewoon een hitparade-punkpop eendagsvlieg? Zo bezien zal “Stacy’s Mom” de band eerder slecht dan goed hebben gedaan. Best vergelijkbaar met de situatie waarin Nada Surf ooit verkeerde. Ook een populair, op een tienerfantasie georiënteerd hitje, met ongetwijfeld platenmaatschappijen die meer van zulks bliefden. En de Fountains of Wayne? Die blijken hier op albumlengte verdraaid veel van Nada Surf weg te hebben, de moderne versie. Een gelijkenis die bijvoorbeeld te horen is in het refrein van “Hate To See You Like This”. Sky Full Of Holes staat vol met positief jengelende power pop-songs. Gepast nonchalant gezongen en op klassieke leest geschoeid. De bekende bands met de grote B’s, en met name Big Star, zijn nooit ver weg. Luister bijvoorbeeld naar de barokke akkoordenwending in het geinige “Richie and Rubin”. Ook op de vierkante millimeter zijn de teksten vaak geslaagd. Let op de intonatie in “The Summer Place”, waar een meisje na een bad trip in het ziekenhuis wordt opgenomen. ‘So the doctors could observe her’. Met de nadruk op het laatste woord. Ze was vermoedelijk net zo knap als eerdergenoemde moeder. Richting het einde blijkt de plaat een nummertje of drie teveel te bevatten, maar afsluiter “Cemetery Guns” bevat nog een mooie verrassing. Bandleider Chris Collingwood heeft een Gallagher-sneer in huis.
mij=Yep Roc / Sonic
Zeg Ludo, misschien en idee om je even in een bandje te verdiepen voordat je ze recenseert? Voor ‘Stacies mom’ brachten de Fountains al twee perfecte albums uit, met vooral op hun debut werkelijk alleen maar waanzinnig knap gemaakte powerpop songs. Ze zijn toen al breed opgepikt door recensenten en (een select) publiek. Zo, dat moest deze fan even van het hart…
ik geef toch meteen toe dat ik ze tekort heb gedaan. 🙂
had ik maar beter naar Thijs Zilverberg geluisterd:
http://thijszilverberg.wordpress.com/2011/08/20/fountains-of-wayne-someones-gonna-break-your-heart/
dus ik ga die eerste platen zeker checken, maar deed dat expres niet voor het typen van deze. Er zijn namelijk vast meer figuren als ik. 🙂
(wat niet wil zeggen dat je als fan die duit in het zakje niet mag doen natuurlijk)
Utopia’s Parkway, de tweede, is volledig aan me voorbijgegaan. De titelloze eerste uit 1996 is echter inderdaad fantastisch. (“Sink To The Bottom”! “Radiation Vibe”! “Sick Day”! “I’ve got a flair”! Stuk voor stuk Kink FM-jeugdzondes)
De grootste verassing bij Cemetary Gates is dat het toch echt Cemetary Guns moet zijn. Beetje jammer Ludo.
Zeg Ludo, misschien en idee om je even in een bandje te verdiepen voordat je ze recenseert? Voor ‘Stacies mom’ brachten de Fountains al twee perfecte albums uit, met vooral op hun debut werkelijk alleen maar waanzinnig knap gemaakte powerpop songs. Ze zijn toen al breed opgepikt door recensenten en (een select) publiek. Zo, dat moest deze fan even van het hart…
ik geef toch meteen toe dat ik ze tekort heb gedaan. 🙂
had ik maar beter naar Thijs Zilverberg geluisterd:
http://thijszilverberg.wordpress.com/2011/08/20/fountains-of-wayne-someones-gonna-break-your-heart/
dus ik ga die eerste platen zeker checken, maar deed dat expres niet voor het typen van deze. Er zijn namelijk vast meer figuren als ik. 🙂
(wat niet wil zeggen dat je als fan die duit in het zakje niet mag doen natuurlijk)
Utopia’s Parkway, de tweede, is volledig aan me voorbijgegaan. De titelloze eerste uit 1996 is echter inderdaad fantastisch. (“Sink To The Bottom”! “Radiation Vibe”! “Sick Day”! “I’ve got a flair”! Stuk voor stuk Kink FM-jeugdzondes)
De grootste verassing bij Cemetary Gates is dat het toch echt Cemetary Guns moet zijn. Beetje jammer Ludo.
oeps, gecorrigeerd. dank voor het spotten.
meta-grap: ik begin de voordelen van obscure glitch-electronica recenseren wel weer in te zien.