In het algemeen neem ik afgewogen beslissingen, maar heel af en toe dan is daar simpelweg niet de gelegenheid toe. Op dat moment voel ik mijn hart kloppen, komen er stemmen van links en rechts die hard en zacht tegen me praten, neem ik snel de omgeving op en beslis. Het zweet breekt me dan uit, alle zintuigen staan op scherp en er is geen weg terug. Zo is het ook bij 4, de – inderdaad – vierde release van het Franse duo Gâtechien. Het kloppende hart zijn de stevig aangezette Flea-achtige baspartijen van Laurent Paradot en er zijn stuwende drums van Florian Becaud. De stem van Paradot komt dan weer schreeuwend recht uit zijn ziel, dan weer nadenkend uit zijn hoofd. Al is zijn stem niet altijd even zuiver. Stickers plakken is moeilijk bij Gâtechien, maar ik doe een poging met een cocktail van math rock, post-rock, grunge en noise. De productie was in handen van Ted Niceley, bekend van zijn werk met Fugazi,een band waar Gâtechien mee vergeleken wordt. Verder is het heavy chaotische shit, waarbij je het zweet uit je speakers hoort komen.
mij=Pyromane / Import
2 reacties