De 61-jarige Schot Jackie Leven kan met recht een volhouder genoemd worden. Tussen 1979 en 1982 brengt hij met de groep Doll By Doll vier albums uit die een mix van punk, folk en blues bevatten. Na het stoppen van de band worden zijn eerste stappen op het solopad vertraagd wanneer hij in 1984 ternauwernood een overval overleeft waarbij hij bijna gewurgd wordt. Deze gebeurtenis is zo traumatisch dat Leven twee jaar niet kan praten en verslaafd raakt aan heroïne. Het lukt hem om op eigen kracht af te kicken en in 1994 gaat zijn solo-carrière alsnog van start en brengt hij met regelmaat albums in de singer-songwriter/folkstijl uit. Op Wayside Shrines and the Code of the Travelling Man wordt Jackie Leven bijgestaan door beste vriend en toetsenist Michael Cosgrave. De songs zijn allemaal geschreven in Duitse hotelkamers tijdens hun gezamenlijke optredens aldaar en hebben verdriet als centraal thema, iets waar we in het Westen volgens Leven niet zo goed mee om kunnen gaan. Om dit probleem aan te pakken heeft Leven, naar eigen zeggen, met Wayside Shrines and the Code of the Travelling Man de eerste homeopathische plaat ter wereld gemaakt. Leven en Cosgrave hebben een geluid wat verdriet moet verklanken zo verdund in de songs dat het nauwelijks meer waarneembaar is, maar er toch is. Hoe meer je naar deze cd luistert, des te beter kun je met je verdriet omgaan, aldus Leven. Ik ben daar niet zo zeker van. Leven is een goede storyteller en de songs zijn goed en de keyboards van Cosgrave vullen Levens stem en akoestische gitaar goed aan. Maar wat meer variëteit had geen kwaad gekund. Om in homeopathische termen te blijven, de liedjes klinken soms wel erg dun, de drumritmes blikkerig en de Cosgrave tovert soms wel erg gedateerde geluiden uit zijn keyboard. Een heel album lang is dat op den duur eenvormig en soms zelfs saai. Wanneer je te veel verdunt houd je weinig meer over.
mij=Cooking Vinyl / V2
RIP Jackie Leven..
http://bit.ly/u4VJsb