Aan het eind van de sixties en in het begin van de zeventiger jaren was Laurel Canyon in Los Angeles de uitvalsbasis voor artiesten als Crosby, Stills & Nash, The Eagles en Joni Mitchell. De 37-jarige Jonathan Wilson bestudeerde deze Laurel Canyon scene voor een bijdrage aan het boek Canyon Of Dreams van Harvey Kubernik. Deze Westcoast invloeden zijn duidelijk terug te horen op Wilsons Gentle Spirit, eigenlijk zijn tweede solo-album. In 2007 kwam Jonathan Wilson met solodebuut Frankie Ray maar deze plaat is nooit officieel uitgebracht. Als producer is Wilson intussen actief geweest voor Dawes en Mai Doi Todd en als muzikant heeft hij bijdragen geleverd aan werk van vele artiesten waaronder Elvis Costello en Erykah Badu. Artiesten als Chris Robinson van The Black Crowes en Gary Louris van The Jayhawks zijn te horen op Gentle Spirit maar dat is niet echt duidelijk merkbaar. Het is een ingetogen en sfeervolle plaat die de sfeer van de Westcoast en de eerder genoemde Laurel Canyon scene in herinnering roept. De nummers hebben een gemiddelde lengte van zes minuten en in totaal duurt de cd maar liefst 78 minuten en 19 seconden. De dertien nummers zijn weidse luistertripjes met het melodieuze van de Westcoastmuziek en het psychedelische van Pink Floyd, gezongen door de breekbare fluisterstem van Wilson. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een aantal malen heb moeten luisteren voordat ik me kon laten meenemen op de luisterervaring die Jonathan Wilson biedt. Het is een cd waar je de tijd voor moet nemen maar wanneer je dat doet ontdek je een bijzonder mooie en voor deze tijd unieke plaat.
mij=Bella Union / V2
4 reacties