Mandrake Project – Transitions

Glassville Records is het nieuwe label van Rob Palmen, de Nederlandse tourmanager van onder andere Riverside en The Pineapple Thief. Het label bracht onlangs cd’s van Riverside, Sun Domingo en Paatos uit, en nu is het de beurt aan het Amerikaanse Mandrake Project met Transitions. Dit is hun derde album, maar het eerste waarop de zang een prominente plek heeft. Het zal daarmee prompt geschikt zijn voor een veel groter publiek. En hoewel er de nodige stijlelementen uit de prog te horen zijn, zal ook dat geen beletsel zijn voor dat grotere publiek. Van de dertien songs halen er bijvoorbeeld maar twee de vijf minuten, en ook dat maar net. Ik noem het proggy, een ander noemt het misschien wel dreampop, waarmee je in de hoek van bands als Sigur Rós zit. De muziek van Mandrake Project is veelal gedragen en wordt minutieus opgebouwd, als filmmuziek, zonder dat iemand de neiging krijgt eens een lekker powerakkoord aan te slaan op de gitaar. Integendeel, vaker worden er smaakvol violen ingezet. Sterker nog, je hoort eigenlijk amper dat er hier een band van maar liefst acht personen aan het werk is. Op zijn tijd is er wel een lichte versnelling en in het vrolijke, kermisachtige “Diabolique” gaan ze even lekker loos, maar die momenten zijn schaars, hoewel precies genoeg aanwezig. Qua opbouw hoor ik veel overeenkomsten met Phideaux (“The Old Is New”) en je zou het soms zelfs (mede door de stem van John Schisler) kunnen omschrijven als een proggy versie van Crowded House. “We Are You” dan is juist weer een onweerstaanbaar, vrolijk huppelend popliedje, waarmee ze zomaar een hit zouden kunnen scoren. Mandrake Project laat zich niet zo makkelijk in een hokje plaatsen, en kan daarmee zowel popliefhebbers als ruimdenkende proggers aan zich binden.

mij=Glassville / Bertus