Mocht je last hebben van Nederlandse-singer-songwritersallergie, dan moet je in een wijde boog om Marten de Paepe heengaan. Ik heb hier gelukkig geen last van, maar ondanks dat hij in de tijd dat hij rond Arnhem/Nijmegen vertoefde op bijna elke speelplek zijn kunnen liet zien, wist ik het toch voor elkaar te krijgen om hem nooit solo te zien. Shame on me. Gelukkig is er nu een nieuwe album dat hem ongetwijfeld optredens bezorgt. Boskoop is zo´n plaat die toch echt het recht heeft om zijn weg te gaat vinden. De Paepe (prachtige naam trouwens) is niet van de droefsnoetenliedjes, maar meer van de in-een-hangmat-op-de-veranda-songs, geschikt voor liefhebbers van J.J. Cale en John Hiatt. Al ontbreekt bij mij (ook) het bijpassende beeld bij een Nederlandse vinexwijk. Boskoop is kaal gehouden, alsof het een sessie betreft die direct opgenomen is. Wat mij vooral erg raakt is het heerlijk relaxte gitaarwerk, maar ook de tweede stem van Chantal van de Leest mag er zijn. De songs hadden net wat verrassender ingekleurd mogen worden, maar de valkuil van de dichtsmeerkeyboard is met verve vermeden. Mijn oog is inmiddels al op een optreden gevallen, we gaan elkaar zien.
mij=V2
4 reacties