Alain Johannes is een muzikale duizendpoot die je niet veel op de voorgrond ziet treden, maar vele artiesten hebben al dankbaar gebruik gemaakt van zijn diensten. Hij verzorgde in het verleden de productie en het mixwerk van diverse albums, maar is vooral ook bekend voor zijn uitstekende spel op gitaar, bas, toetsen en saxofoon. In 2005 en 2006 tourde hij met Queens of the Stone Age en vanaf 2009 ondersteunde hij Them Crooked Vultures bij live-optredens. Zijn eigen band Eleven werd in 1990 gevormd met zijn vrouw Natasha Shneider. Spark is het eerste soloalbum van Alain Johannes dat pas dit jaar in ons land uitkwam. Het is een eerbetoon aan zijn echtgenote die in 2008 aan kanker overleed. Queens of the Stone Age organiseerde later in dat jaar een benefietshow om het leven van Natasha Shneider te vieren, een thema dat terugkomt op het album en ervoor zorgt dat er ook ruimte is voor opgewektere nummers. “Endless Eyes” is de meest directe ode die Alain Johannes schreef aan zijn vrouw, speciaal voor dat optreden, met de hartverscheurende tekst ‘It’s killing me that I must go on living’. In het jaar erna schreef hij de rest van de nummers voor dit album. De treffende tekst ‘There’s always a light at the end of the tunnel’ in de biografie bij het album doet denken aan de hoop die je kunt hebben in moeilijke tijden, maar ook aan de spirituele gedachte van een weerzien, zoals op het redelijk vrolijke “Return To You”. Muzikaal gezien hoor ik de klanken van de sigaardoos-gitaar liever aangevuld met bas en drums, maar de songs op dit korte album zijn grotendeels sterk, de zang van Alain Johannes is kenmerkend, krachtig en geloofwaardig, en de geluidsmix is warm en helder. Ondanks de trieste ondertoon van het album vermoed ik daarom ook dat Natasha Shneider een sprankelende vrouw is geweest.
mij=Rekords Rekords / Domino / Munich
4 reacties