Stel je het letterlijk voor: Lanterns On The Lake. Tien tegen een dat je een warm en sfeervol beeld op je netvlies krijgt. Goed gekozen naam van deze band uit Newcastle dus, want sfeer en melancholie zijn de hoofdbestanddelen van hun debuut Gracious Tide, Take Me Home. Dromerige indiefolk, ondersteund door subtiele loops en synths en mooie strijkersarrangementen die doen denken aan de sfeer van Sigur Rós en de indiefolk van The Sundays en Mazzy Star Mazzy Star. Hazel Wilde zingt met breekbare stem bijna alle nummers, met uitzondering van “If I’ve Been Unkind”, wat gezongen wordt door gitarist Adam Sykes. Ze hadden hem van mij wel iets vaker mogen laten zingen, dat was de afwisseling ten goede gekomen. Een heel album vol met de dromerige stem van Hazel Wilde wordt op den duur een beetje eenvormig. Het is echter het enige en een klein puntje van kritiek wat ik heb. “A Kingdom” kent een mooie climax, “Ships In The Rain” is dan weer een klein, breekbaar liedje en “Lungs Quicken” heeft een spannende opbouw. De teksten zijn niet erg opbeurend, maar desondanks is Gracious Tide, Take Me Home geen sombere plaat geworden maar een melancholisch pareltje. In “Blanket Of Leaves” benadert Wilde zelfs de glans van Beth Gibbons van Portishead . Met Gracious Tide, Take Me Home haal je een prachtig debuut van Lanterns On The Lake in huis.
mij=Bella Union / V2
4 reacties