Lou Reed & Metallica – Lulu

Ik snap dat wel dat een man als Lars Ullrich iedere schnabbel aanneemt. Napster heeft natuurlijk de hele muziekwereld kapot gemaakt, waardoor er geen droog brood meer te verdienen is en Ullrich moet drummen op een drumstel van kartonnen dozen! En dat kan toch eigenlijk niet als je de drummer van de grootste metalband op aarde bent. Dat gezegd hebbende: de gehele muziekwereld keek wel even raar op toen het bericht kwam dat Lou Reed samen met Metallica in de studio zat. Say what? Lou Reed en Metallica? Niet een combinatie die ik meteen bij elkaar gezocht had en menigeen fronste dan ook zijn wenkbrauwen. Zou Reed een Metal Machine Music Part II gaan maken? Nou nee dus. Integendeel zelfs. Voor alle Metallicafans die nu nog meelezen: Lulu is een Lou Reed-plaat geworden. Geen Metallica-plaat en zo dient de plaat ook beoordeeld te worden. Een Lou Reed-plaat met Metallica als begeleidingsband. Een adequate begeleidingsband overigens. Eerst even met de minpuntjes beginnen: het al eerder gememoreerde kartonnen drumgeluid van Ullrich en Reed, toch al geen begenadigd zanger, heeft de sleet aardig op de stemband. Dat hoor je vooral als Metallica op het gas trapt en Reed over de band heen moet komen. Reed compenseert dat met veel praatzingen en trucjes als het inbrengen van vertragingen. En daar waar zang daadwerkelijk nodig is, staat James Hetfield, overigens al geen begenadigd zanger, hem aardig bij. De combinatie Reed en Metallica heeft een wat onwaarschijnlijk karakter en eigenlijk past het niet helemaal. Het schuurt en dàt maakt deze plaat tot een goede plaat. De heren maken het zich nergens gemakkelijk, al jaagt Reed Metallica ook nergens echt op. Veel deuntjes horen tot het standaardrepertoire (op een bepaald moment heb ik zelfs de neiging om ‘Eeeeexit Light, Eeeenter Night’ mee te zingen), maar het past wonderwel bij de stem en de teksten van Reed. Het is vooral zo dat Lou Reed van Metallica een schop onder z’n kont gekregen heeft, waardoor hij met een van zijn beste platen sinds jaren komt. Zo hier en daar hoor je zelfs een echo van Reed’s meesterwerk New York. En dat is meer dan ik verwacht had. Veel meer.

mij=Vertigo / Universal