Doodeng lijkt me dat. Je bent een beginnend bandje, speelt wat rammelende gitaarpop en plotseling zit je in de studio met de man die als producer zijn naam voor eeuwig heeft verbonden aan albums als R.E.M.’s Murmur en Pavement’s Brighten the Corners. Het gebeurde met de band Big Troubles uit New Jersey. Zij mochten hun tweede plaat opnemen met producer Mitch Easter. Durf je zo’n man tegen te spreken? Zou hij nog leuke anekdotes over Michael Stipe willen vertellen? Probeert hij de zang niet teveel richting Malkmus te duwen? Bij beluistering van Romantic Comedy valt er eigenlijk niets Mitchiaans te ontdekken. Big Troubles maakt heerlijk in het gehoor liggende melodieuze gitaarpop die vooral doet denken aan Teenage Fanclub en het rustigere werk van Smashing Pumpkins. Het album heeft een onmiskenbare jaren-negentig-sound en klinkt zo typisch Brits dat het eigenlijk alleen maar door Amerikanen gemaakt kan zijn. Op Twitter noemt de band zichzelf ‘New Jersey’s Naughtiest Boys’ maar eigenlijk is Romantic Comedy vooral een keurige indieplaat met een bijzonder herkenbare sound en daardoor te weinig spanning. Misschien volgende keer toch maar een producer kiezen die wat meer in deze eeuw leeft?
mij=Slumberland / Konkurrent
4 reacties