Toen James Blake eerder dit jaar een hit had met zijn uitvoering van “The Limit To Your Love” ben ik gaan zoeken van wie hij dit mooie liedje gecoverd had. Het was mijn eerste kennismaking met de muziek van de Canadese Leslie Feist, haar album The Reminder heb ik vervolgens veel gedraaid. Het bevat mooie en nèt even wat andere popliedjes en het zorgde voor haar doorbraak bij een groter publiek. Over opvolger Metals heeft ze vier jaar gedaan en daarop gooit ze het over een hele andere boeg. Weg zijn de vrolijkheid en toegankelijkheid van The Reminder, de songs op Metals zijn sober en donker. Het tempo is laag en de sfeer kaal en somber met veel ruimte voor de prachtige stem van Feist, verfraaid met gospelachtige koortjes en blazers en strijkers. Het heeft mij drie luisterbeurten gekost voordat ik hoorde wat een mooie cd Metals is. De teksten gaan over verlies en vertwijfeling maar daar zet Feist berusting tegenover, waardoor het geen depressief geheel geworden is, maar een verslag van een persoonlijke zoektocht die door dalen ging maar een positief resultaat heeft. In “Caught A Long Wind” zingt ze ‘I caught a long wind, a long life wind’. Het is te prijzen dat Feist na het commerciële succes van The Reminder niet op dezelfde voet is doorgegaan maar trouw is gebleven aan zichzelf. Dat heeft een gepassioneerd album opgeleverd dat haar schoonheid langzaam aan je openbaart. Neem er de tijd voor!
mij=Cherrytree / Universal
4 reacties