Tot mijn verbazing dateerde het laatste studio-album van Fishbone alweer uit 2006. Na vijf jaar zou je dan toch wat meer verwachten dan een EP. Het is echter bij zeven songs gebleven, verschenen ter gelegenheid van de recent uitgebrachten documentaire Everyday Sunshine – The Story Of Fishbone. Als je de EP hebt beluisterd, snap je waarom het bij zeven nummers is gebleven. Niet dat ze nou heel slecht zijn, maar ze lijden ernstig aan het “been there, done that”-syndroom. De meeste songs zijn uit de categorie hoempa en andere feestdeuntjes, al wordt in “Weed, Beer, Cigarettes” ouderwets tegen tabaksfabrikanten tekeergegaan. Prima songs voor optredens, maar van de zeven is er maar eentje waarvan ik denk dat die op lange termijn ook de setlist nog zal sieren, namelijk “DUI Friday”. Fishbone op zijn best staat voor de combinatie van hoempa, ska, funk en metal, van feest en maatschappijkritiek, van vrolijkheid en rauwheid. Crazy Glue helt teveel over naar één kant en is daarom niet meer dan een aardig tussendoortje.
mij=DC-Jam Records/Bertus
4 reacties