Ik houd wel van artiesten die terwijl ze werken aan een nieuw album hun fans trakteren op een tussendoortje in de vorm van een EP. Dan is me het om het even of dat een idee geeft aan de richting waarop het nieuwe werk gaat of dat het bijvoorbeeld covers zijn zoals in het geval van deze EP van Ólöf Arnalds, Ólöf Sings. Als ze maar mijn honger als fan vullen. En fan ben ik zeker van Ólöf sinds ik haar ooit verwarde met familielid Olafur Arnalds en ze niet kwam naar Into The Great Wide Open in 2009. Dat maakte ze overigens helemaal goed met haar optreden op Eurosonic aan het begin van dit jaar. Muisstil was het in de bovenzaal van het Grand Theatre aan de Grote Markt. Ook de songs op deze EP zijn om in alle rust te luisteren. Ze covert in vijf songs vijf mannen en doet dat op wonderbaarlijk schone en ogenschijnlijk gemakkelijke wijze. Want je branden aan songs van Arthur Russell, Bruce Springsteen, Neil Diamond, Bob Dylan en Caetano Veloso ligt eerder voor de hand dan dat je met vlag en wimpel slaagt voor je proefwerk. Voor Arnalds lijkt het allemaal geen probleem. Al zal haar kenmerkende, scherpe stem misschien niet iedereen per se welgevallen. Ze behandelt de songs wel liefdevol en geeft er een eigen draai aan en stript ze tot kale luisterliedjes die het wachten op een opvolger van Innundir skinni vergemakkelijken.
mij=One Little Indian / Bertus
4 reacties