Revival is studio-album nummer drie van deze Ieren sinds het debuut in 2006 en het valt wederom op hoezeer zij hun livesound weten te behouden als ze de studio induiken. Of misschien moet ik het anders zeggen: ze hebben in de studio al een enorme livefeel en doen daar live nog een schepje bovenop, zoals te horen is op het eerder dit jaar verschenen magnifieke live-album 412 Days Of Rock ‘N’ Roll. Dat ligt in de eerste plaats aan frontman Cormac Neeson, die een stem heeft die tegelijkertijd rauw en melodieus is. De band draagt bij door het tempo hoog te houden en te kiezen voor een in-your-face geluid, waarbij energie en puurheid het steeds weer winnen van verfijning. Het resultaat is een album dat het midden houdt tussen The Free, Foo Fighters en Rose Tattoo: de bluesrock van The Free, de hooks en riffs van Foo Fighters en de rauwe energie van Rose Tattoo. In het genre is er volgens mij niet een band die dat zo overtuigend voor elkaar krijgt als The Answer. Het klinkt modern en ouderwets lekker tegelijk, in songs die steeds weer akelig aanstekelijk zijn, zoals opener “Waste Your Tears” en “One More Revival”. “Nowhere Freeway” is zowaar een duet met een zangeres. Daarvoor hebben ze echter Saint Jude’s Lynne Jackaman gevraagd, een dame met een krachtige stem die naadloos past bij de bluesrock van The Answer. Het album is ook verkrijgbaar als limited edition, met een extra cd vol live akoestische tracks, nieuwe studiotracks en demo’s. In mijn jaarlijstje is het al dringen geblazen, maar Revival is desondanks een kandidaat.
mij=Spinefarm
4 reacties