Pornocracy van het Italiaanse The Lovely Savalas kenmerkt zich vooral door invloeden van rockbands uit de jaren negentig. Dan kun je een hele rits bands opnoemen zoals The Red Hot Chili Peppers, Incubus, Foo Fighters, Nirvana, Alice in Chains, Queens Of The Stone Age en Jane’s Addiction, maar je kunt ook zeggen dat de band zijn inspiratie haalt uit genres als heavy rock, grunge, desert rock, progrock, emo-punk en gewone pop. Dan is het eigenlijk knap dat het album als geheel niet echt rommelig aanvoelt maar redelijk samenhangend. Waar het dan wel een rommeltje wordt is in mijn hoofd. Soms klinkt het namelijk aanstekelijk, funky, subtiel, opwindend en verrassend, maar op andere momenten klinkt het veel te gladjes. De gitaren zitten doorgaans behendig rondom het prima drumwerk gevlochten, maar de zang klinkt vaak ondermaats. Die twijfel heb ik ook binnen bepaalde nummers. “Shine on me tonight” heeft bijvoorbeeld een zeurderig refreintje, maar dat bombastische outtro met die saxofoon is dan wel weer heel erg lekker. “The Others” jengelt ook maar een eind weg, maar heeft in het midden wel weer een geinig funky tussenstukje. “Fashion Girl” is een typische megahit die je eigenlijk niet leuk mag vinden, maar die dat stiekem wel is, en “Dive” is dan weer net iets te zoet. “Pornocracy” vind ik dan weer een lekker funky instrumentaal nummer dat op het album vlak voor het prima “Armadillo” zit, een tweeluik met Nick Oliveri (Queens of the Stone Age, Kyuss, ruziemaker) op zang en bas. Het aardige “Never Break” zou een cover kunnen zijn van een rustig Nirvana-nummer. Eigenlijk heb je op dit album continu het gevoel alsof je het al eens eerder hebt gehoord, maar is het dan goed gedaan of is het gewoon goed gejat? Verwarrend allemaal. Maakt niet uit, ik zet het gewoon onder de categorie ‘aardig rockbandje met plus- en minpunten’.
mij=Above Ground
2 reacties