Ohja, die bestaan ook nog. Of nou ja, weer is een beter woord. De biografie van The Rapture rept breeduit over de grote successen van deze ultieme punkfunkband anno 2003 en 2006, maar omzichtig over de problemen daarna: het tijdelijke vertrek van frontman Luke Jenner na diens moeders zelfmoord en het definitieve vertrek van hun bassist, waardoor The Rapture tegenwoordig als trio optreedt. Uiteindelijk veranderde de band ondanks alle perikelen opzettelijk weinig aan zijn oorspronkelijke vrolijke geluid en ligt er nu een derde album met een handvol snelle disconummers volgens het boekje (“How Deep Is Your Love”, “Never Die Again”, “Children”). Voor de rest is In The Grace Of Your Love eigenlijk niet zo’n heel goeie plaat. Meer van hetzelfde maar dan minder catchy, doordrukjes van Hot Chip (“Can You Find A Way?”) en een vrolijk nummer als “Miss You” met mistroostige herfstteksten die helemaal niet bij de handklapjes passen (heeft The Bravery ook al enige tijd last van). Meest origineel op muzikaal gebied is de belachelijke accordeonmix in “Come Back To Me”, waar je in gedachten eerder een Duits tv-publiek in lederhosen de polonaise op ziet lopen, maar dat fenomeen kennen ze in Amerika toch niet. In de tweede helft van het nummer verdwijnt die accordeon opeens en komt er minimale percussie voor terug. Dat is dan weer leuk gedaan. De weg terug uit het dal is ingezet. Blij dat ze er weer zijn.
mij=DFA / Coop / V2
4 reacties