Nog geen minuut zijn we onderweg als het refrein ‘Oh-oh, I need disco/ I need YMCA and Waterloo’ langskomt. Say what!? Nou is het nummer zelf bepaald geen disco. Op dit vijfde album van Treekillaz” – om onnaspeurbare redenen met een dubbel aanhalingsteken aan het eind – is het poprock met een randje grunge wat de klok slaat. Of om er wat namen aan te hangen: Nickelback meets Stone Temple Pilots. Zou het dan nog op de bétere Stone Temple Pilots-albums lijken, dan had het nog iets kunnen zijn. Helaas, deze Zwitsers houden zich wel erg netjes aan wat in het genre scoort. Veel up-tempo tracks met beeldvullende maar weinig inventieve riffs, een paar ballads, een zanger die nummer na nummer nasaal dezelfde zanglijnen hanteert en een heldere, cleane productie. De onvoorwaardelijke fans van het genre zullen er nog wel iets van hun gading in vinden, maar iedereen die zijn neus ook nog wel eens in andere stijlen steekt zal al snel afhaken. Het verrast namelijk geen moment en dan is ook een vakkundig gemaakte plaat nog geen góede plaat. Voor mij is het een album waar ik al snel mijn aandacht niet meer bij kan houden. Daar helpt geen dubbel aanhalingsteken aan.
mij=Deepdive / Suisa / Suburban
4 reacties