Als ik een Fin was, dan had ik ongetwijfeld alle releases, vanaf de eerste ep in 1983, van 22 Pistepirkko in huis. Dan had ik dit trio al diverse keren op het podium gezien en was mij via de alternatieve Finse radio al lang ten ore gekomen dat er een nieuwe plaat was. Sterker nog, dan zat ik misschien wel met een fijne vinyl dubbelklapper van Lime Green DeLorean op schoot of met de wat handzamere cd-versie. Ik ben echter Nederlander en heb geen noot van ze in huis, geen optreden van ze gezien (ook al stonden ze al eens op Lowlands), laat staan dat ik van hun nieuwe album wist. Gelukkig is er dan een promo die me even duidelijk maakt dat ik wat mis. 22 Pistepirkko levert met Lime Green DeLorean een zeer verzorgd klinkende plaat af, waar geen noot verkeerd staat. De liedjes zitten razend knap in elkaar, en ondanks dat er rust van uitstraalt, zijn er toch nummers waar ik van uit mijn dak ga. Dit gaat niet zoals de ´normale´ rockband dat mt mij probeert te doen, maar veel meer vanuit het-er-niet-te-dik-bovenop-leggen lo-fi-gevoel. Hoogtepunten zijn wat mij betreft liedjes als “Sunny Days” en “Broken Toys”, al kozen ze zelf voor “UFO Girl” als eerste single. 22-Pistepirkko is zo´n typisch Scandinavische band die de kijk op popmuziek net een wat andere richting opzwiept en daarmee spannend houdt. Kijk, daar hou ik van.
mij=Bone Voyage / Konkurrent
Een reactie