Zeg je metal en reggae, dan zeg ik Bad Brains en Basement 5. Het trio uit Brooklyn Dub Trio kan er echter ook wat van. Dub Trio klinkt alsof Lee Perry Helmet en Don Caballero in de overdub gooit. Dit instrumentale gezelschap moet het hebben van de noise, de brute riffs, de snijdende gitaarpartijen, vloeiende bassen en de hakkelende drums met echo-filter. Geen wonder dat juist een exponent in wereldvreemde muziek; de heer Mike Patton zich in het verleden al ontfermd heeft over Dub Trio. Net als bij de betere mathcore-bands ligt de uitdaging van dit trio in het poepstrak samenspel per break en op de tel. Dat vergt veel oefening, een absoluut gehoor en uithoudingsvermogen. En, is voor de doorsnee luisteraar absoluut niet geschikt. Sowieso moeten je oren openstaan voor het experimentele metalkarakter zonder verfrissende zang- en gruntpartijen. En schrik niet af van het dubreggae-gehalte. Want op deze vierde cd is die minimaal. Dub Trio neigt op deze plaat meer naar loodzware stonermetal dan naar crossover of rock met reggae-invloeden. Wat deze Amerikaanse heren alleen maar even willen zeggen is dat, mits goed uitgevoerd, er in de aanpak tussen reggae en echte metal geen verschillen bestaan. Het is musiceren op hoog niveau, opletten en blijven tellen.
mij=Rior / Bertus
4 reacties