Ook dit jaar zal ik Roadburn weer aan me voorbij moeten laten gaan. Da’s jammer, maar vooral ook mijn eigen schuld doordat ik niet snel genoeg was om kaartjes te halen. Ik snap wel dat er zo’n rush is op de tickets, want de line-up is er ook nu weer een om van te smikkelen. De Duitsers van Electric Moon staat niet in de line-up, maar dat had prima gekund. Wat ze laten horen op hun nieuwe cd The Doomsday Machine is namelijk op het lijf van Roadburn geschreven. In tachtig minuten tijd trekken vijf songs langs die je de haren flink doen laten wapperen. Vooral als de raketmotoren flink opengetrokken worden om een andere maan te gaan ontdekken. Een groot deel van de tijd wordt ook op steady koers gecruised om de psychedelische shit gestaag over je uit te storten. Dat lukt gemakkelijk in combinatie met turen naar de prachtige verpakking die Ulli Mahn gemaakt heeft bij de cd. Al zal deze bij de LP-versie vast nog beter tot zijn recht komen. Als ik het goed begrepen heb is het gros van de muziek live opgenomen en slechts hier en daar voorzien van een overdub. Het geeft de band alle ruimte om de tracks zich rustig te laten ontspinnen zonder dat er een ABACAB-je als resultaat moet ontstaan. Dat ze het best ook kort en bondig kunnen laten ze overigens horen in “Kleiner Knaller” dat niet eens de zes minuten aantikt. Maar met de spacende gitaar van Electric Moons meesterbrein Sula Bassana wordt het echter nog geen popliedje. Alsof ons dat wat kan schelen.
mij=Nasoni / Clearspot
4 reacties