Bij opener “Play In A Band” is direct duidelijk wat Hangover Hero brengt: stevig gemixte poprock met gelikte hooks en refreinen. Dat gaat ze goed af. Misschien wel té goed, want na verloop van tijd lijkt het bijna een trucje. Volgens de band zelf is “Play In A Band” hun meest poppy nummer, maar eerlijk gezegd vind ik dat de term op het hele album van toepassing is. Het helpt daarbij niet echt dat de slaggitaarpartijen zwaar, maar desalniettemin wat tam afgemixt zijn. De composities zitten oerdegelijk in elkaar, maar het ontbreekt ‘m in de uitwerking aan inventiviteit en verrassing. Dan kan niet aan onwennigheid in de studio liggen want de bandleden komen uit bands als Delain, After Forever, Epica en Autumn, terwijl Sascha Paeth achter de knoppen zat. Daarnaast had ik moeite aan het geluid van zanger Ronald Landa (ex-Delain) te wennen. Da’s mijn ding, hij heeft namelijk voortdurend een nadrukkelijke snik in z’n stem en zo’n snik trek ik zelden. Daarmee is niet gezegd dat hij een slechte zanger is. Integendeel, wat hij doet doet hij goed, maar ook voor hem geldt dat hij het risico lijkt te schuwen. Ik heb de indruk dat radiovriendelijkheid het belangrijkste criterium was in de keuzes, met als gevolg elf songs die stuk voor stuk prima zijn, maar als geheel teveel van hetzelfde zijn. Ik heb het steeds halverwege al gehad en dat kan toch niet de bedoeling zijn…
mij=Hungover Records
4 reacties