De bandnaam mag dan klinken als de naam van een vereniging ter bevordering van het bordspel, Peder Mannerfelt en Malcolm Pardon houden zich met een hele ander tak van sport bezig. Hun reguliere bezigheden vinden plaats bij de optredens van Fever Ray (Mannerfelt) en in de studio (Pardon werkte zelfs samen met Joey Tempest). In hun hoedanigheid als Roll The Dice nemen ze hun gevoel voor sfeer mee, samen met een ontzagwekkende hoeveelheid oude, analoge synthesizers. Mannerfelt en Pardon leunen op krautrock en aanverwanten, waarbij zowel geluiden uit de jaren tachtig, als die uit het decennium daarvoor uit de kast worden gehaald.In Dust is hun tweede album – een paar EP’s niet meegerekend – vol dreigend klinkende elektronica. Filmische spanningsopbouw betekent in dit geval: dreigende klokken (“Calling All Workers”), uit minimal music overgenomen subtiele verschuivingen in patronen (“Maelstrom”, “Cause In Effect”), donderend lawaai (“Iron Bridge”), versnellingen alsof je in een achtbaan zit, afgewisseld met momenten waar je meent rustig te kunnen wegdromen (“Dark Thirty”). In het ruim elf minuten klokkende “Way Out” komt alles samen, zodat je vervolgens met een definitieve diagnose van paranoia (“See You Monday”) de cd uit de lade kunt halen. Heftige, bij tijd en wijle verwarrende plaat.
Mij=Leaf / Konkurrent
4 reacties