Finland is van oudsher een land van shredders en powermetal, als het op rock aankomt. Zo niet bij The Man-Eating Tree. Ze noemen hun muziek atmospheric metal, en dat klopt als een bus. Met uitstapjes naar diverse rockuithoeken als doom, prog, emo, indie en popmetal is hun stijl zeker niet voor elke rockliefhebber geschikt. Ik vermoed dat hun stijl sowieso meer zal aanslaan in de metalhoek. Met grote regelmaat komen er Grote Riffs voorbijzeilen en de sfeer van de songs is vooral als donker en dreigend te omschrijven. De productie gaat regelmatig richting popmetal, hoewel er ook ruimte is voor subtielere lagen. Ook op dit album is het opmerkelijke vibrato in de stem van Tuomas Tuominen een belangrijke factor – en een acquired taste. Ten opzichte van het vorige album, Vine, moet ik helaas constateren dat het album weliswaar mooie subtiele accenten kent, maar dat de meeste songs grotendeels zwaar aangezette akkoorden in nu-metal- em metalcorestijl laten horen. Als ik luister naar de langste song, “Exhaled”, krijg ik de indruk dat de heavy stukken en de tekst er eerder waren, en dat er later wat subtielere stukken tussengefrut zijn. Dat is een gevoel dat ik vaker krijg bij dit album, waar dat bij Vine niet het geval was. Het gevolg is dat het een album is dat met reuzenstappen naar het eind doordendert en de subtiliteit en stuk minder is dan op het vorige album. Jammer.
mij=Century Media / Suburban
4 reacties