Anneke van Giersbergen

Wie er eventueel vijf jaar geleden gedacht heeft dat zangeres Anneke van Giersbergen na haar vertrek uit The Gathering in een zwart gat zou vallen heeft aardig ongelijk gehad. In 2012 is Anneke drukker dan ooit. En ze is daarbij ook nog eens zeer succesvol. Hoewel menigeen al jaren weet dat zij tot de absolute top van de Nederlandse zangeressen hoort lijkt het alsof haar opmars nu pas echt begint met (onder andere) haar eerste album onder eigen naam; Everything is Changing.

De titel van dit album slaat op de veranderingen die Anneke de laatste jaren doorgemaakt heeft. En die veranderingen gaan nog wel even door gezien de veelheid aan projecten waar Anneke zich mee bezig houdt. We praten even bij vlak voor Anneke richting Rusland afreist voor een paar optredens met Danny Cavanagh.

mij=Interview: Vonx
Het zijn drukke tijden zo vlak voor de release van Everything is Changing en een tour die in binnen- en buitenland tot eind mei doorgaat?
Het is zeker druk ja, ik ben wel blij dat het album nu uit zal komen. Hij is al zo lang af, dan ga je er echt naar toe leven. Ik ben heel trots op deze plaat.
En dit is je eerste album op PIAS, je vorige albums bracht je in eigen beheer uit. Hoe is dat zo gekomen?
Op een gegeven moment deden we alles zelf, maar ik ken Léon van PIAS al jaren en na een etentje werden we allebei heel erg blij van het idee om samen te gaan werken. Zij brengen het album in de Benelux uit en misschien doen ze Duitsland ook.
En daarbuiten? Je hebt wereldwijd fans toch?
Dat is geen probleem hoor die weten me wel via onze webshop te vinden. Via ons eigen Agua Recordings werken we ook wel met wat wholesalers in die landen.
Want je doet ook best veel optredens buiten Nederland toch?
De komende maanden zijn we meestal in het weekend wel in het buitenland te vinden. Er is zelfs een nieuw land voor ons bijgekomen en dat is Tunesië. Dat is toch wel heel gaaf. De rockscene is daar heel erg in up and coming blijkbaar dus dat wordt wel heel leuk denk ik. Ook in India schijnt de rockscene in opkomst te zijn hoorde ik dus wie weet wat er nog gaat komen.
Met name in Zuid Amerika is je fanbase meer dan fanatiek.
Zeker, we zullen daar wel weer gaan toeren ook. Dat ze zo fanatiek zijn dat klopt ja, ik vind dat heel bijzonder om te zien. Behalve dat ze heel geïnteresseerd zijn, genieten ze daar heel intens en huilen ze bij een mooi lied. Het is heel bijzonder om voor een groep mensen te spelen die helemaal los gaan en dat geeft mij ook weer heel veel energie.

Op dit album schuw je elektronische invloeden niet maar het klinkt ook heel warm, organisch haast. Hebben jullie het weer in de eigen studio opgenomen?
Voor een groot deel wel. Maar Daniel Cardoso, met wie ik het album eigenlijk samen heb gemaakt, heeft sommige gitaar- en baspartijen bij hem in Portugal ingespeeld. Ik heb bij hem in Portugal ook gezongen. Hij heeft het album trouwens ook geproduceerd en gemixt. Maar bij ons zijn veel drums opgenomen dus eigenlijk is het album op verschillende plekken opgenomen.
Behalve de logische keus voor deze drummer (echtgenoot Rob Snijders) is er van je oude band Agua de Annique niemand meer over.
We hebben sinds kort een nieuwe band. Dat gaat supergoed. Ze spelen ook al mee op de plaat en dat ging heel fijn. Dit keer met twee gitaristen ook, dat is ook nodig met de nieuwe plaat. Het zijn nummers met veel intensiteit die daar echt om vragen.
Om live het geluid te kunnen brengen zoals het op het album bedoeld is?
Precies. Het is zeldzaam hoe goed deze band is. Het mooie is dat ik ook een schaduwband heb. Niemand zit vast, het is niet erg als je een keer niet kunt. Ik moet wel zeggen dat ik heel blij ben met mijn bandleden.
Is er wel ruimte voor input van de band bij de nieuwe nummers?
Live vooral wel. Iedereen speelt het toch weer net op zijn eigen manier. Ook op de plaat doen ze mee en hebben ze een redelijk vrije hand gehad in hoe ze het inspeelden. De nummers waren wel al helemaal af. Ik vind wel als je een goede gitarist hebt en die wil het op zijn manier spelen, dan moet je hem ook wel zijn gang laten gaan.
En de naam Agua de Annique is definitief verdwenen?
Eigenlijk had ik die naam toen ik solo ging niet moeten nemen. Misschien was het bescheidenheid. Ik was de bandjeswereld gewend toen ik uit the Gathering stapte en dacht er niet aan gewoon onder mijn eigen naam verder te gaan. Het eerste wat ik toen dacht was “wat word de nieuwe bandnaam” en eigenlijk werd het daarna heel verwarrend. Veel mensen die mij kenden wisten niet dat Agua de Annique mijn band was, dat ik dat was. En toen werd het Anneke van Giersbergen & Agua de Annique en dat is weer zo lang, dus met deze plaat dacht ik, we laten die naam nu vallen. En hoewel het slechts een naam is heb ik nu toch meer dan eerder het solo-gevoel. Als Anneke van Giersbergen ben ik geboren en dat is het gewoon. Ik vind het voor mezelf wel een goede stap. Maar nu komen mensen weer naar me toe en vragen waar de bandnaam is en is de band helemaal weg enzo, maar er is eigenlijk niks veranderd.
Uiteindelijk gaat het om jou en jouw liedjes, ongeacht wie er in de band zitten?
Per nummer, per plaat kan ik kijken welke band hoort hier bij. Ik wil ook nog wel een akoestisch album opnemen, als ik daarvoor alleen een contrabas nodig heb is dat ook goed. Ik heb een hele goede band maar er is ruimte voor andere dingen.
Zoals het kindertheater. Sinds kort tour je ook met Martijn Bosman met het kinderprogramma “De Beer die geen Beer was”. Hoe is dat zo gekomen?
Dat is eigenlijk al een heel oud idee van Rob Kramer van Productiehuis Oost Nederland. Hij wilde al lange tijd iets doen met dit kinderboek. De beer die geen beer was is een heel mooi boek met een dubbele bodem en het is ook door volwassenen te lezen. Een jaar gelden vroeg hij aan mij of ik daar aan wilde meewerken. En toen zijn we begonnen. Martijn is natuurlijk bekend als drummer van Kane, Guus Meeuwis en heel veel andere bands maar hierin speelt hij van alles zoals toetsen en accordeon en we hebben samen ook geschreven hiervoor. Samen met de regisseur hebben we de voorstelling gemaakt en vorige week was de première. Dat was heel leuk en de komende tijd gaan we ermee door het land.

Dat gaat dwars door je rockcarrière heen?
Ja precies, en dat geldt voor Martijn natuurlijk ook. Het kan gebeuren dat we ’s middags de kindervoorstelling doen en ’s avonds staan te rocken.
Ik vind het wel heel leuk om te doen. Ik mag ook daarin acteren en dat is ook nieuw. De laatste keer dat ik acteerde was op het kersttoneelstuk op de lagere school. Het is een nieuwe richting voor mij en ik wil het zeker vaker doen.
En alsof je nog niet druk genoeg was heb je ook nog meegezongen bij door Facebook ontstane project Lorrainville.
Klopt. Die plaat is net uit en is echt heel succesvol. We worden veel gedraaid, met name op radio 1 en 2. Het is natuurlijk wat rustigere muziek dan wat men van me gewend is maar het was echt geweldig leuk om te doen.
Jullie hebben er één optreden mee gedaan, blijft het daarbij?
In principe is dit het wel. Er zijn heel veel gave aanbiedingen gekomen nog maar iedereen heeft het al druk genoeg met zijn eigen bands enzo. Wie weet komt er nog iets gaafs uit voort, ik weet het eigenlijk niet.
Het grote publiek kent je inmiddels ook dankzij de De Wereld Draait Door Recordings. De CD met daarop onder andere jouw versie van U2’s klassieker All I Want is You is inmiddels goud. Helpt dat weer om jouw carrière een boost te geven?
Eigenlijk wel, ik heb zeker nieuw publiek daardoor. Door dit soort dingen kom je langzaam bij mensen in de voorkwab zeg maar. Met de Recordings, Lorrainville en mijn eigen dingen heb ik toch wel in Nederland een soort stappen gezet.
Dat blijkt, je agenda voor de komende maanden is aardig vol ook al zijn het ook voor artiesten geen makkelijke tijden.
Wij hebben natuurlijk ook met die BTW-toestand te maken maar voor mezelf kan ik zeggen dat ik genoeg aandacht krijg. En die nieuwe plaat, al zeg ik het zelf, is echt supergoed dus ik heb alle vertrouwen in wat de toekomst brengt.