Als je een kleine schuur hebt dan is het behelpen. Er moet van alles in: fietsen, (tuin)gereedschap, kussens, verf en ga zo maar door. Als het er vers in staat dan is het overzichtelijk, maar door gebruik en vooral het geen zin hebben om er van alles uit te moeten halen voordat je er bij kunt, wordt het langzaam steeds rommeliger. Toch blijft het jouw schuur. Zoiets is ook bij het uit Manchester, Engeland afkomstige Milk Maid het geval. Dit drietal met in hun geledingen Martin Cohen (Nine Black Alps) brengt een lo-fi mix aan stijlen: het waaiert psychedelisch uit, het piept en knarst grungerig en het vraagt erom naar je schoenen starend er in op te gaan. Yucca klinkt alsof het thuis opgenomen is zonder teveel poespas, en dat is ook zo. De mix is wat vreemd. Er is een grommende gitaar te horen, maar de zang wordt er door weggedrukt. Alsof deze niet gehoord mag worden. Juist in een song als “Girl”, dat begeleid wordt door een akoestische gitaar en de zangpartij niet wegdrukt, komt het liedje tot zijn recht. De nieuwste Britse sensatie is Milk Maid niet, maar net zoals bij stalgenoot Mazes ga ik hier niet over klagen, want zo prettig is Milk Maid nou ook wel weer.
mij=Fat Cat / Bertus
4 reacties