Mr. Big heeft meer live-cd’s dan studio-cd’s uitgebracht, dus dat na What If… een live-album zou verschijnen is geen verrassing. Wel dat het een semi-akoestisch album is geworden. Maar liefst zeven van de tien tracks van What If… komen terug op dit album, met helaas niet “American Beauty”, een van mijn favorieten, maar wel “Undertow”, “Stranger In My Life” en “Still Ain’t Enough For Me”. De drie songs die niet van het laatste album afkomstig zijn, zijn “Take Cover” van Hey Man en “Voodoo Kiss” en (uiteraard) “To Be With You” van Lean Into It. Omdat de basis van de songs van Mr. Big vaak heel poppy is, zijn ze ook uitstekend naar akoestische versies te vertalen. Het grappige is dat desondanks juist hier de rockfeel behouden blijft: Billy Sheehans basspel is ingewikkeld als altijd en Paul Gilbert soleert als een bezetene op de akoestische gitaar. Vanaf halverwege het album komen er ook smaakvolle strijkers bij. Alleen aan het slot, bij “Nobody Left To Blame”, komt de elektrische gitaar nog even tevoorschijn. Op de songkeuze is wat mij betreft nog wel wat aan te merken. Zo had ik graag versies gehoord van “Green-Tinted Sixties Mind” en “Wild World” en hoe goed What If… ook is, ze hebben meer songs die in een semi-akoestische bewerking heel spannend zouden kunnen zijn. Maar ach, ze zullen blij geweest zijn met het nieuwe materiaal. Ons levert het een heerlijk live-album op, dat anders dan anders is – zonder dat je de decibellen gaat missen.
mij=Frontiers / Rough Trade
4 reacties