Damien Jurado – Maraqopa

Damien Jurado, toch al geen vrolijke Frans, maakte in 2010 met Saint Bartlett zijn ultieme droefsnoeten-plaat. De singer/songwriter deelt ‘r tal van doffe, rake klappen uit, met bijpassend bedompt geluid. Op Maraqopa staan de zaken er echter heel anders voor. Jurado dook de laatste tijd al opvallend vaak in de vaderlandse popmedia op, en vreemd is dat niet. Maraqopa is een open folkrock-album, waarvoor Nederland altijd warmloopt. Ik ben ervan overtuigd dat een radiozender met originals als Neil Young en Willie Nelson, en hun muzikale zonen (Tim Knol! Phosphorescent!), het hier prima zou doen. Alhoewel Jurado’s teksten ook deze keer niet van ‘lalala’ gaan, waagt hij zich wel aan een ‘toebedoe’-tje. Maar belangrijker: er is nu ruimte voor spetterende My Morning Jacket-achtige soli én galm. Weg is het geluid van het te kleine zolderkamertje. Het wachten is eigenlijk op een duet met bloemenmeisje Laura Veirs, dat helaas niet komt. Wél aanwezig is een kinderkoor, in het lekkere sentimentele zondeval-nummer “Life Away From The Garden”. ‘There was a time, when I believed you.’ In dat stramien kabbelt Maraqopa aangenaam rimpelloos richting einde, waar de oude Jurado toch nog een keer opstaat. En juist “Museum of Flight” doet me het meest. Jurado waagt zich aan een falset, wat hopeloos uitpakt. En dat is precies goed! Jurado moet een beetje wringen, de ongemakkelijkheid is zijn grootste kwaliteit. Bovendien komen daar de mooiste tekstregels langs: ‘I turned around, my life was changing, what did I learn? It’s not that easy.’

mij=Secretly Canadian / Konkurrent