FabrIQ 2012 – Voorpret

Na twee versies FabrIQ lijkt Den Bosch definitief een festival rijker. Een festival waar het niet gaat om de grote namen, maar om het verkennen van muzikale grenzen in diverse genres. Zo varieert de samenstelling van het programma van singer-songwriter tot garagerock en van indie tot noise. Dit jaar vindt het op drie locaties plaats: De Toonzaal, W2 en de Verkadefabriek.

mij=tekst: Ewie
De zaterdagavond is aan een opmars bezig. Was er vorig jaar nog een enkele act. Dit jaar kunnen we vanaf 20.00 uur onze oren hun werk laten doen. Hiervoor moeten we dan eerst naar de Toonzaal. Dit is een stukje lopen naar de latere locatie, maar wel op tijd binnen zijn want dan wordt er begonnen met een verrassingsact. Nee, ook wij weten niet wie of wat dit is. Als je hier toch bent dan kun je hierna kijken naar Idiot Wind. Achter deze naam zit de Zweedse singer-songwriter Amanda Bergman die zichzelf begeleidt op de piano. Als je jezelf durft te noemen naar een nummer van Bob Dylan dan moet dit wel snor zitten. Of zeg je zoiets niet bij een vrouw? Enfin, zoals dat bij elke festival geldt begint er hier een dilemma. Blijven we om Kim Janssen te zien? Hij is er om zijn verse en prachtige ingetogen singer-songwriter-album Ancient Crime aan de man te brengen. Ik ben benieuwd of dit solo zal zijn of met band en misschien wel koor. Janssen heeft de afgelopen jaren met de The Black Atlantic zoveel gespeeld dat dit vast goed komt.

We kunnen echter ook de benenwagen naar W2 pakken. Hier speelt Luik. Eerder dit jaar was er hun debuut Owls. De recensies liegen er in hun positiviteit niet om, ook hier op File Under. Slowcore heet het genre. Ook dat komt vast goed. Waar het programma in de Toonzaal ten einde is, daar gaat het in W2 nog even verder. Na Luik is er nog een verrassingsact. Nee, ook hier geen idee wat er speelt, maar laat je – ehhhhh – verrassen, want hierna komt er nog Zun Zun Egui. Dit kon wel eens heel vet worden. Funk, noise of wat voor genres je nog tegenkomt, energiek is het. Live schijnt het grote indruk te maken. Een waardig muzikale afsluiter van de zaterdag dus en een band waarvan je laster lekker nonchalant kunt zeggen: ´die heb ik nog op FabrIQ gezien´. Je kun hierna nog even door feesten met Tripp feat. Mindpark & United C.: een interactie tussen bands en andere disciplines (o.a. dans). Klinkt als idee in ieder geval spannend. Rond kwart over een is het feestgedruis ten einde. Geeft niets, want morgenmiddag moeten we er weer op tijd zijn.

Zondag om 15.00 uur zitten we dan in de grote zaal van Verkadefabriek om naar Geppetto & The Whales te luisteren. Dit kon wel eens de nieuwe Belgische sensatie worden. Een album hebben ze nog niet, wel singles en een hit in België met “Juno”. Onlangs toerden ze nog met Megafaun. Niet missen dus, maar dat had je al begrepen. Hierna kun je door naar de kleine zaal voor het Zweedse Pole Siblings. De info over deze band is nog erg beperkt, volgens mij is er nog geen album en zitten ze in het genre folk/pop. Maakt niet uit, dit is een verrassingsact waar we de bandnaam al van weten. Aansluitend kunnen we dan naar Peggy Sue. Nee, dit is geen Buddy Holly-coverband, maar een Engelse indieband met muzikale referenties in PJ Harvey. Kijk, daar spitsen we onze oren voor.

Hierna kunnen we in de Verkadefabriek blijven of de weg oversteken naar W2. In de Verkadefabriek speelt Afework Nigussie, een Ethiopische muzikant met een band. Hij maakt volgens eigen zeggen een mix van soul, afrobeat en roots. Geloof maar dat dit gaat swingen. Aansluitend kun je naar Cass McCombs. De vraag is of de Californische singer-songwriter kiest voor het ingetogener werk of de rockkant, of een mix van beide. Zijn laatste twee albums uit 2011 zijn in ieder geval zeer goed gevallen. Dan kunnen we door naar de folky Tom Brosseau. Deze Amerikaanse gitarist en verhalenverteller schijnt vooral live erg vermakelijk te zijn. Komt dat goed uit op een festival. Aansluitend is er Damien Jurado. Deze Amerikaanse indie singer-songwriter met een geweldige laatste plaat, Maraqopa, op zak zal ongetwijfeld een van de toppers zijn op FabrIQ 2012. Het is hem gegund na ruim vijftien jaar zwoegen.

Ondertussen hadden we dus over kunnen steken naar W2 voor een kelderprogramma, surprise-act (alweer een!) en Niels Duffhuës & Stone Bowels. Deze laatste zal een performance brengen met muziek en film. Gezien de filmpjes die op internet staan, lijkt me dit zeker een aanrader. Het avondprogramma in W2 begint met de Zweedse folkband Francis. Als je weet dat Zweden toch altijd een aparte neus hebben voor de betere liedjes ben ik ervan overtuigd dat dit goed in de smaak zal vallen.

Dan komt het einde in zicht met nog twee acts te gaan. Als eerste Chad VanGaalen, een grillige singer-songwriter waar je even voor moet gaan zitten, al zal het letterlijk wel staan zijn. Zijn albums zijn prima te versmaden en op het podium weet hij zijn weg te vinden. Zijn werk doet aan dat van Jeff Buckley denken, ook al door zijn kopstem. Laat je overtuigen, als je nog niet om was. En dan is er toch nog electro, of moet ik zeggen noise, met het Amerikaanse Xiu Xiu. Dit kon wel eens een geweldige klapper worden na een lange dag met hoogstaande eigenwijze acts. Als het dan over is rond elven dan kun je dit festival eindelijk laten bezinken en is er weer voer om thuis albums op te snorren van die acts die er voor jou uitsprongen. En te lezen wat wij ervan vonden.