Ik schrijf nu zo’n zeven jaar voor File Under en ettelijke keren heb ik gelinkt naar promofilmpjes voor een album. Maar zo eentje als deze had ik nog niet eerder gezien. Een prachtige aanklacht dat subtiele elektronische muziek wel eens wat meer aandacht mag krijgen. Net als Virtual Boy twee weken geleden maakt ook The Flashbulb een soort Jon Hopkins-achtige elektronische chillmuziek, op het Amerikaanse platenlabel waar ook Kettel (♬) zijn werk op uitbrengt. Al word je als luisteraar in het eerste nummer dankzij een prominente metalgitaar wel op een volledig verkeerd spoor gezet. Sowieso vloeien er allerlei rare invloeden door de plaat: door van de 25 nummers van in totaal 75 minuten selectief wat weg te laten kun je er een zoetgevooisde Air-plaat, een Olafur Arnalds-pianoplaat of juist een elektronischere IDM-soundtrack van maken. Weliswaar is de piano het belangrijkste instrument op deze eigenlijk ook wat te zweverige tuincentrumplaat, maar her en der zitten ook zang, gitaar, spoken word en minimal beats en trillen Scandinavische synths boven een Robyn-beat. Benn Jordan, het brein achter The Flashbulb en diverse andere pseudoniemen, komt echter uit Chicago en maakt al sinds 1999 zo’n tien albums (waarvan vijf verkrijgbaar) met glitch ambient en andere experimentele sounds. Het mooiste nummer van dit album vind ik “Blurry Figures, Far Away”. Tijd voor een verzamelaar?
mij=Alpha Basic
4 reacties